เมื่อคุณอยู่กับที่ คุณอาจคิดว่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ไม่มีหนทางที่จะทำได้
แต่ถ้าคุณลองเริ่มลงมือทำ
คุณอาจจะพบอุปสรรคขวากหนาม
ให้แก้ไปเรื่อยๆ
แต่คุณก็จะพบหนทาง
แก้ไปได้เรื่อยๆ ในที่สุด
ถ้าพกสติและปัญญาไปด้วย
และคุณอาจค้นพบสิ่งใหม่ๆ
หรืออาจค้นพบตัวเอง ว่า
ก็สามารถทำอะไรที่ไม่เคยคิดว่าทำได้ ก็เป็นได้
เปรียบเหมือนกับการเริ่มออกเดินทาง
ก็จะเริ่มเห็นหนทาง
ถ้าอยู่กับบ้านเฉยๆ
ก็รู้สึกมืดมนคิดอะไรไม่ออก
กลัวหลงทาง
หรือคิดว่าไม่มีทางจะไปได้
แต่เมื่อเริ่มออกเดินทางแล้ว
อาจไปหลงทางบ้าง
แต่ถ้ารู้ตัวว่าหลงทาง
แล้วหันกลับไปทางใหม่
ที่คาดว่าน่าจะถูกทางกว่า
ก็มีโอกาสไปถึงจุดหมาย
แต่ถ้ารู้ว่าหลงทางแล้ว
ยังดันทุรังต่อไป
ก็อาจไปไม่ถึงจุดหมายปลายทางได้
ดังนั้นการเริ่มออกเดิน
ต้องพกสติและปัญญาไปด้วย
เพื่อใช้ในการไตร่ตรองแก้ปัญหา
ที่จะเกิดขึ้นในระหว่างทาง
ถ้าไม่พกสติและปัญญาไปด้วย
เมื่อเจอปัญหา
อาจแก้ปัญหาไม่ได้หรือแก้ไม่ได้ดี
ก็อาจทำให้ไม่มีหนทางไปต่อ
หรือไปต่อจนตกหลุมหรือตกเหวได้
ถ้าหลับหูหลับตาเดินไปเรื่อยๆ
อย่างคนไร้จุดหมายปลายทาง
โดย มาหาอะไร
