คนรักประชาธิปไตย หรือนักประชาธิปไตย
ไม่จำเป็นที่จะต้องคิดเหมือนกันทุกเรื่อง
เช่น คนนั้นอาจสนับสนุนทักษิณหรือไม่สนับสนุน
คนนี้อาจสนับสนุนสงครามหรือไม่สนับสนุน
คนโน้นอาจสนับสนุนประชานิยมหรือไม่สนับสนุน
หรือบางคนอาจสนับสนุนสังคมนิยมสุดขั้ว หรือทุนนิยมสุดขีด
หรืออาจสนับสนุนพรรคนั้นพรรคนี้ เช่น พท. , ปชป. ...
จะเห็นได้ว่าอาจมีเรื่องมากมายที่คนเราอาจคิดไม่เหมือนกัน
แต่เป็นคนรักประชาธิปไตยได้ไม่แปลกอะไร
นี่ยังไม่รวมนิสัยส่วนตัวชอบกินนั่นกินนี่เที่ยวนั่นเที่ยวนี่ไม่เหมือนกันอีกด้วย
แต่ทุกคนก็สามารถเป็นคนรักประชาธิปไตยหรือนักประชาธิปไตยได้ทุกๆ คน
และไม่จำเป็นที่จะต้องเลือกข้างถูกทุกครั้ง
เพราะบางคนอาจเลือกนั่นเลือกนี่
เดี๋ยวก็อยู่ฝ่ายเสียงข้างมาก เดี๋ยวอาจอยู่ฝ่ายเสียงข้างน้อย
จะว่าพวกที่เลือกอยู่ฝ่ายเสียงข้างน้อยเรื่องนั้นๆ เป็นพวกที่คิดผิดก็ไม่น่าใช่
หรือพวกเลือกฝ่ายเสียงข้างมากเป็นพวกที่คิดถูกเสมอก็ไม่จริง
ยังรวมไปถึงเรื่องความรู้ความเข้าใจในเรื่องนั้นๆ
หรือการโดนหลอกลวงด้วยโฆษณาชวนเชื่อนั่นนี่ต่างๆ
จนทำให้หลงผิดเผลอไปเลือกข้างที่ผิด ก็เป็นไปได้ทั้งนั้น
แต่ไม่ได้หมายความว่าถ้าเขาเลือกข้างผิดจะไม่ใช่คนรักประชาธิปไตย
หรือพวกเลือกข้างถูกจะเป็นนักประชาธิปไตยอะไรก็ยืนยันไม่ได้
จึงไม่ควรมีการกีดกันด้วยการเลือกข้างถูกหรือผิด ว่าเป็นคนรักประชาธิปไตยหรือไม่
หรือคิดเหมือนกันไม่เหมือนกันเป็นคนรักประชาธิปไตยหรือไม่ ไม่น่าจะถูกต้องนัก
ที่สำคัญถ้าคิดแบบกีดกันอย่างที่ว่า จะเหลือคนน้อยลงน้อยลงไปเรื่อยๆ
เพราะคนที่คิดไม่เหมือนกันถือว่าไม่ใช่คนรักประชาธิปไตย
เป็นแดงเทียมอะไรพวกนี้ ก็จะกลายเป็นว่า
ทั้งประเทศมีเฉพาะแดงแท้ที่รักประชาธิปไตยเท่านั้น
ซึ่งจะต้องคิดเหมือนกันในทุกๆ เรื่องด้วย
ยกตัวอย่างเช่น ต้องเป็นคนรักทักษิณเท่านั้น
ใครเกลียดไม่ใช่คนรักประชาธิปไตย อันนี้ก็ตัดไปครึ่งประเทศ
ต้องชอบประชานิยมเท่านั้น อันนี้ก็ตัดออกไปอีกส่วน
เพราะมีบางพวกอาจไม่ชอบเพราะเป็นพวกจ่ายภาษีเยอะมากกว่าได้รับ
หรือมีบางพวกชอบแนวสังคมนิยม
ถ้าเราไม่ชอบตัดพวกนี้ออกไปอีก ก็จะเหลือพวกน้อยลงไปอีก
ยังมีเรื่องสนับสนุนทหารทำสงครามปกป้องดินแดนหรือไม่
ถ้าไม่เท่านั้นถึงคิดถูก อันนี้ตัดพวกสนับสนุนออกไปอีก ไปเรื่อยๆ แบบนี้
ลองหลับตานึกภาพว่า ถ้ามีเรื่องให้ต้องเลือกข้างอีกเรื่อยๆ
จะต้องตัดคนที่ไม่ใช่พวกแดงแท้ออกไปอีกเรื่อยๆ ใช่ไหม
และคนที่ถูกตัดไปแล้วจะถูกตัดไปเลย
หมายความว่า ถ้างวดหน้าต่อให้เขาเห็นด้วยกับเรื่องนั้นเรื่องนี้
เขาอาจไม่มาเป็นแดงแท้ด้วยก็ได้เพราะโดนตัดไปแล้ว
ดูแล้วแนวคิดแบบนี้ไม่น่าจะดีแน่ๆ
ดังนั้นแนวทางที่น่าจะดีสำหรับการเรียกร้องประชาธิปไตยที่แท้จริง
ควรมีข้อเรียกร้องที่มีลักษณะกว้างๆ
เน้นโครงสร้างระบอบประชาธิปไตยที่แท้จริง
เพื่อให้ระบอบประชาธิปไตยที่แท้จริงมันเกิดได้เท่านั้น
ส่วนเรื่องที่น่าจะเกี่ยวกับนโยบายพรรคการเมือง
ควรให้พรรคการเมืองเป็นฝ่ายทำแทน
เช่น สนับสนุนทักษิณพรรคไหนสนับสนุนก็ชูให้เต็มที่
หรือสนับสนุนแนวทางประชานิยมก็ว่าไป
หรือพวกไหนชอบแนวสังคมนิยม
ก็ตั้งพรรคเสนอทางเลือกนี้ให้ประชาชนเลือก
หรือตั้งกลุ่มเฉพาะกิจแยกทำกิจกรรมต่างหาก
เช่น กรณีไม่สนับสนุนสงคราม
ก็ไปตั้งกลุ่มแล้วดำเนินการอิสระกันไป
อะไรแบบนี้น่าจะเข้าท่ามากกว่า
การให้ขบวนการเรียกร้องประชาธิปไตย
จะต้องมาเรียกร้องอะไรที่เกี่ยวพันกับเรื่องนโยบายพรรคการเมือง
เพราะมันจะกลายเป็นขบวนการเรียกร้อง
นโยบายพรรคใดพรรคหนึ่งไปโดยปริยาย
ไม่ใช่ขบวนการเรียกร้องประชาธิปไตยที่แท้จริง
ที่กองเชียร์ทุกพรรคมีส่วนร่วม
ในบางสถานการณ์คนส่วนใหญ่ของประเทศ
อาจเลือกพรรคที่สนับสนุนทุนนิยมสุดขั้ว
หรือบางทีอาจหันมาเลือกสังคมนิยมเพื่อทดลอง
หรือแนวประชานิยมเพราะชอบ
หรือเชียร์หัวหน้าพรรคที่น่าจะมาบริหารประเทศในช่วงนั้นๆ ได้
ซึ่งจะเห็นได้ว่าไม่จำเป็นต้องคิดเหมือนกันทุกเรื่อง
และไม่จำเป็นต้องเลือกข้างถูกทุกครั้งเสมอไป
บางคนอาจเลือกกลับไปกลับมาระหว่างพรรคนั้นพรรคนี้
เพราะมีการเปลี่ยนหัวหน้าพรรคใหม่น่าสนใจเลยลองเลือกดูอะไรแบบนี้
ก็ล้วนแล้วแต่เป็นคนรักประชาธิปไตยได้ทั้งนั้น
ถ้าไม่ใช่พวกที่เชียร์แนวเผด็จการ แค่ชอบพรรคการเมืองต่างกัน
แนวนโยบายต่างกันก็ยังถือว่าเป็นคนรักประชาธิปไตยได้
อีกอย่างเมื่อเป็นม็อบที่เน้นว่าจะเรียกร้องประชาธิปไตยที่แท้จริง
ก็ควรมีข้อเรียกร้องอะไรที่เกี่ยวกับโครงสร้างประชาธิปไตยที่แท้จริง
หรือเสนอรื้อโครงสร้างส่วนที่ไม่เป็นประชาธิปไตยที่แท้จริงออกไป
ไม่ควรเรียกร้องอะไรพร่ำเพรื่อ จนมวลชนจำไม่ได้ว่าเคยเรียกร้องอะไรกันบ้าง
อย่าว่าแต่มวลชนเลยให้แกนนำเองก็จำไม่ได้หมดว่าเคยเรียกร้องเรื่องอะไรมาบ้าง
ประมาณว่าเรียกร้องวันต่อวันไปเรื่อยเปื่อยแล้วก็ลืมของเก่าเรียกร้องของใหม่
เกี่ยวไม่เกี่ยวกับประชาธิปไตยไม่รู้ ตอนนี้ข้อเรียกร้องถ้าลองไปรวบรวม
แล้วเขียนใส่เข่งก็น่าจะได้ครึ่งเข่งแล้วน่ะ
เช่น การเรียกร้องให้อภิสิทธิ์ออกนอกประเทศทันที
ไม่กี่วันหันกลับมาเรียกร้องขอแค่ให้ยุบสภาเหมือนเดิม เป็นต้น
ยังมีข้อเรียกร้องมากมายที่หลายๆ คนหลงลืมกันไปแล้ว
ราวกับงานอีเวนต์อะไรสักอย่างมีม็อบแต่ละครั้งข้อเรียกร้องไม่ซ้ำกันเลย
แต่ข้อเรียกร้องที่จะให้มีประชาธิปไตยที่แท้จริงกลับไม่ค่อยเห็นเท่าไหร่
อันนี้ก็เป็นเรื่องแปลกเอาเรื่องเหมือนกัน
ที่สำคัญคนที่สวมหมวกแกนนำของม็อบเรียกร้องประชาธิปไตย
ไม่ควรสวมหมวกอะไรในคราวเดียวกันมากนัก
เช่นม็อบเรียกร้องนั่นนี่ เพราะมันมีโอกาส
ที่เขาจะโยงเรื่องนั้นเรื่องนี้ของม็อบที่ไปเป็นแกนนำ
มากระทบชิ่งม็อบเรียกร้องประชาธิปไตยได้ง่ายๆ
เพราะแกนนำคือคนที่สามารถกำหนดทิศทางการเคลื่อนไหวของม็อบได้
ดังนั้นทุกความเคลื่อนไหว ไม่ว่าไปทำกับม็อบไหน
มันจะโยงมายังม็อบเรียกร้องประชาธิปไตยที่เขาเป็นแกนนำด้วย
อีกอย่างไม่ได้ห้ามเรื่องการชูคนที่ชอบหรือนโยบายที่อยากได้น่ะ
ทำได้ถ้าไม่ใช่แกนนำหรือภาพรวมของม็อบเป็นสิทธิส่วนตัวห้ามกันไม่ได้
แต่ระดับนำควรไปชูหรือเรียกร้องอะไรที่ทำให้เกิดประชาธิปไตยที่แท้จริง
น่าจะเข้าท่ากว่า เพราะถ้าข้อเรียกร้องของแกนนำเรียกร้องออกมา
ไม่รู้ว่ามันจะทำให้เกิดประชาธิปไตยที่แท้จริงยังไงได้บ้าง
ก็อาจไม่ได้รับการยอมรับจากคนรักประชาธิปไตย
แต่ไม่ชอบสิ่งที่แกนนำเรียกร้องออกมาได้
โดย มาหาอะไร
FfF
