จะเน้นการกู้เงิน
เพื่อมาทำให้ตัวเลขทางเศรษฐกิจต่างๆ ดีขึ้น
เช่น GDP จะโตขึ้น
เพราะกู้เงินมาแล้วรัฐเอาไปถลุงให้หมดๆ ไป
โดยอยู่ในเกณฑ์เป็นค่าใช้จ่ายของรัฐ
GDP ก็เพิ่มขึ้น
ยิ่งกู้มาละเลงมากเท่าไหร่ GDP ก็เพิ่มขึ้นเท่านั้น
รวมถึงการนำไปซื้ออาวุธทางทหาร
ที่เริ่มมีการโยนหินถามทางมาแล้ว
ถ้าไม่มีการคัดค้านก็คงได้ซื้อสมใจนายหน้าค้าอาวุธ
สรุปกู้มาแล้วรัฐเอาไปใช้เป็นค่าใช้จ่ายของรัฐหรือลงทุนมาก
GDP ก็จะออกมาเพิ่มมากขึ้นด้วย
ตัวเลขเงินทุนสำรองระหว่างประเทศก็สูงขึ้นด้วย
ถ้ากู้จากต่างประเทศมามากๆ
เพราะเป็นการนำเงินตราต่างประเทศ
มาขายเพื่อแลกเงินบาทมาใช้จ่ายในประเทศ
เงินพวกนี้ก็เหมือนไปอยู่เป็นเงินทุนสำรองระหว่างประเทศ
แล้ววันหนึ่งถ้าจะใช้หนี้ก็ขายบาทซื้อเงินตราต่างประเทศไปคืน
แสดงว่ายิ่งกู้เงินตราต่างประเทศมามากๆ
เงินทุนสำรองก็สูง
แต่ถ้าใช้หนี้มากๆ เงินทุนสำรองก็ต่ำ
เงินทุนพรรครัฐบาลเพิ่มขึ้น
อันนี้มันของแน่อยู่แล้ว
ไม่รวมเงินในกระเป๋านักการเมืองระดับแกนนำ
หรือระดับทั่วไปซีกรัฐบาลถ้ามีการกระจายรายได้
เงิน 1% ของหลายแสนล้าน
ก็อยู่ที่หลายพันล้าน
ถ้า 10% ก็อยู่ที่หลายหมื่นล้าน
ซึ่งส่วนใหญ่ก็ไม่มีใครมักน้อยแค่ 1% เสียด้วย
หนี้สาธารณะก็เพิ่มขึ้นด้วย
ยิ่งกู้มากยิ่งเพิ่มมาก
ยิ่งมีหนี้มากยิ่งต้องเชื่อฟังเจ้าหนี้มากขึ้นด้วย
ซึ่งก็มีวิธีที่จะทำให้ตัวเลขหนี้สาธารณะน้อยลง
โดยการแปรรูปรัฐวิสาหกิจให้เป็นเอกชน
หนี้ของรัฐวิสาหกิจพวกนี้
จะถูกตัดออกจากหนี้สาธารณะ
แต่ก็ติดตัวรัฐวิสาหกิจนั้นไป
แต่ไม่รวมเป็นหนี้สาธารณะ
เหมือนหนี้สาธารณะลด
ก็กู้มาถลุงเพิ่มได้อีก
รวมไปถึงการให้มหาลัยออกนอกระบบ
เพื่อจะได้ไม่ต้องเปลืองงบประมาณไปหนุนมาก
เพราะเมื่อออกนอกระบบ
ก็ต้องหารายได้เพิ่มขึ้นกับพวกนิสิตนักศึกษา เป็นต้น
เมื่อเพิ่มหนี้มีรายได้ แล้วลดรายจ่าย ก็ขยายโอกาสหม่ำ
ตั้งแต่ของแจกซึ่งน่าหม่ำที่สุด
เนื่องจากเป็นงบที่ตรวจสอบยาก
เพราะซื้อของมาแล้วต้องแจกให้หมด
ราคาที่ซื้อคุณภาพของไม่ได้สนใจ
รู้แค่ซื้อมาแจกให้หมดมีส่วนต่างเข้ากระเป๋า
แจกไม่หมดไปโยนทิ้งที่ทะเลก็ไม่มีใครว่า
เพราะมันเป็นของแจก
ไม่รวมถึงการฮั้วประมูลงานก่อสร้างต่างๆ
ไปดูตัวเลขการประมูลได้เลย
ขนาดให้ประมูลแบบ E-Auction แล้ว
พวกยังฮั้วกันได้แถวๆ ใต้ไม่ว่าสุราฎร์ ชุมพรนครศรีฯ
ตัวเลขที่ประมูลได้ต่ำกว่าราคากลางต่ำกว่าระดับ 0.xx%
ในขณะที่บางที่ที่อื่นที่สู้กันจริงต่ำกว่าราคากลาง 20% ก็มี
ไปนั่งไล่ดูได้ที่เว็บนี้
http://view.gprocurement.go.th/01_procure/index_4.php
เริ่มหม่ำกันอย่างเงียบๆ
ในขณะที่สังคมเล็งไปที่ปลากระป๋องเน่า
นี่คือแนวทางการแก้ปัญหาเศรษฐกิจแบบ Gumagin
เพราะตัวเลขดีไปหมดเดี๋ยวผ่านไป 10 ปี
ก็เอากราฟตัวเลข GDP เงินทุนสำรอง มาให้ดู
แล้วบอกว่าเห็นไหมบริหารได้เยี่ยมดีทุกตัว
แต่ประชาชนยุคนั้นได้อะไรไม่รู้
ผ่านไปสิบปีก็ลืม
เผลอๆ ปีนี้นั่งด่าอยู่
10 ปีต่อมาหันไปชื่นชมก็เป็นได้
เลยเป็นแนวทางที่บางพรรคชอบมาก
โดย มาหาอะไร
