ผมเห็นคนเสื้อแดงบางคน
ยังแดงแรงไม่มีตก
ไปไหนมาไหนแดงตลอด
ซึ่งก็เหมือนผมเมื่อปีที่แล้ว
แดง 366 วันเลยทีเดียว
แต่หลังจากไปเจอเหตุการณ์อันน่าหวาดเสียว
เมื่อครั้งตามไปดูม็อบที่พัทยา
เจอกลุ่มวัยรุ่นเสื้อดำ
ถือเหล็กแป๊บรอดักตีคนเสื้อแดง
เดินผ่านหน้ารถหลายสิบคน
แต่ไม่มีคนเห็นเราหรือยังไงไม่รู้
ทั้งๆ ที่เราใส่เสื้อแดงและพี่ที่นั่งไปข้างๆ
ก็ใส่เสื้อแดงแถมผ้าคาดผมก็สีแดง
และยังมีผ้าสีแดงผูกติดที่กระจกรถอีกด้วย
เรารู้สึกเสียววาบขึ้นมาทันที
โชคดีที่พวกนั้นไม่เห็น
หรือไม่ทันสังเกตุมองเข้ามาในรถของเรา
ในขณะที่เราขับเลยมาได้หน่อย
ก็ได้ยินเสียงว่าเฮ้ย นั่นพวกคนเสื้อแดง
ทำให้เราใจหายวาบหนักเข้าไปอีก
แต่รถข้างหน้าติดนาน
พอชะโงกไปดูถึงเห็นกลุ่มคนเสื้อแดง
ที่เดินทางกลับมาจากโรงแรมที่เกิดเหตุผ่านมา
เราเลยขับข้ามเลนไปร่วมขบวนกับกลุ่มคนเสื้อแดงทันที
หลังจากวันนั้นทำให้คิดได้ว่า
เราประมาทเกินไปหรือเปล่า
การใส่เสื้อแดงแบบนั้น
เข้าไปในจุดที่กำลังเกิดเรื่อง
ขณะที่พวกทหาร
เวลาสวนสนามเขาอาจแต่งชุดสารพัดสีเหมือนลูกกวาด
เพื่อความสวยงาม
แต่เวลาออกไปรบทัพจับศึก
เขาก็แต่งเขียวลายพลาง
เพื่อจะได้พลางตัวไม่ให้ข้าศึกเห็น
เพราะจะเหมือนเขียวใบไม้อะไรประมาณนั้น
ถ้าใส่สารพัดสีที่ใส่ตอนเดินสวนสนาม
ก็อาจเป็นเป้านิ่งให้ข้าศึกส่องเอาง่ายๆ ก็ได้
และกรณีการสลายม็อบเสื้อแดงแถวดินแดง
พี่แถวบ้านที่โดนจับในครั้งนั้นเล่าให้ฟังว่า
พวกเขาสิบกว่าคนหลบเข้าไปแถวแฟลตดินแดง
แต่สุดท้ายก็โดนชาวบ้านและทหารมาช่วยกันจับหมด
เพราะแต่งแดงกันเต็มยศทุกคน
เคยได้ยินคนบอกว่า
แต่งแดงแล้วจะทำให้ม็อบมีพลังอะไรประมาณนั้น
ก็มานั่งคิดว่า
แล้วถ้าวันหนึ่งแต่งแดงไม่ได้
พลังก็หมดไปหรือไม่
ในเมื่อยึดสีเสื้อกันแบบนี้
และหลังจากสลายม็อบเสื้อแดงแล้ว
ขณะอยู่ในช่วงประกาศภาวะฉุกเฉิน
ผมได้มีโอกาสแวะไปกินข้าวที่สนามหลวงหลายครั้ง
เห็นชาวบ้านนับพันมายืนจับกลุ่มคุยกัน
บ้างก็หันหลังคุยกันก็มี
แทบไม่มีใครแต่งแดงเลย
แต่ช่วงประกาศภาวะฉุกเฉิน
กลับเสี่ยงชีวิตมาหาข้าวกินกันที่สนามหลวง
ซึ่งจะว่าไปแล้วถ้าช่วงนั้น
มีคนกล้าเสี่ยงมาเยอะๆ เป็นหมื่นเป็นแสน
เหมือนช่วงก่อนหน้านั้น
อาจมีลุ้นกันไปแล้วสำหรับคนใจร้อนอยากชนะไวไว
แต่พอไม่มีแกนนำเพราะโดนจับหมด
ชาวม็อบจำนวนมากก็รอแกนนำมานำ
ซึ่งในช่วงประกาศภาวะฉุกเฉินนั้น
ก็ไม่มีใครเขาอยากจะมานำอะไร
ก็มีเหลือแต่คนที่นำตัวเองมากันเองเท่านั้น
การไม่แต่งแดง
ทำให้ไม่รู้ใครเป็นใคร
แค่เดินหลบจากจุดปะทะ
ก็ไม่รู้ใครเป็นใครแล้ว
และการเดินขบวนย่อยๆ เพื่อถือป้ายอะไร
เมื่อมีการปะทะกัน
ก็สามารถโยนป้ายทิ้งแล้วเดินกันเฉยๆ
ก็ไม่รู้ใครเป็นใครแล้ว
มันจึงปลอดภัยกว่าแต่งแดงเต็มยศกัน
ยิ่งเดินกันเป็นกลุ่มเล็กๆ สิบยี่สิบคน
ก็ไม่ควรเน้นใส่เสื้อแดง อาจเน้นถือป้ายแทน
และไม่จำเป็นต้องเดินเป็นแถวเรียงหนึ่งอะไร
เดินเกาะกลุ่มกันปะปนเข้าไปตามทางเล็กทางน้อย
ก็จะช่วยเป็นการ์ดคอยระวังได้อีกด้วย
เพราะเมื่อไม่มีเสื้อแดงให้สังเกตุ
ก็แยกแยะไม่ออกว่าใครเป็นใคร
เป็นคนเดินทางหรือเป็นกลุ่มคนมาร่วมม็อบ
ก็อาจช่วยทำให้ไม่มีพวกป่วนมาตอแยด้วย
การต่อสู้ที่ต้องใช้ระยะเวลาอันยาวนานนั้น
ทุกคนควรระมัดระวังดูแลรักษาตนเอง
เพื่ออยู่สู้ด้วยกันยาวๆ
ดีกว่าทำตัวเสี่ยงอันตรายกัน
จนอาจทำให้อยู่สู้ด้วยกันยาวๆ ไม่ได้
โดย มาหาอะไร
