พอดีเคยดูหนัง VCD
เรื่อง ชนวนไฟสงคราม อะไรนี่แหล่ะถ้าจำไม่ผิด
เป็นหนังเกี่ยวกับการตั้งประเทศอิสราเอล
ขอเล่าย่อๆ แบบพอจำความได้ ประมาณว่า
พระเอกของเรื่องเป็นคนยิว
ได้ใช้กลลวงขนคนยิว
ที่หนีตายจากการกวาดล้างของฮิตเล่อร์
มาอยู่ในเกาะแห่งหนึ่ง
ซึ่งอยู่ในการควบคุมของอังกฤษ
โดยแกล้งทำทีว่าเป็นทหารอังกฤษ
ปลอมเอกสารหลอกเจ้าหน้าที่ที่ดูแลค่ายกักกัน
พาคนยิวจำนวนมากขึ้นเรือเตรียมออกเดินทาง
แต่ความเกิดแตก
อังกฤษส่งเรือรบปิดล้อมปากอ่าวไม่ให้ออก
สุดท้ายพระเอกในเรื่องจำชื่อไม่ได้
สั่งให้ทุกคนในเรือโยนอาหารในเรือทิ้งให้หมด
แล้วยอมอดตายประท้วงอังกฤษ
สุดท้ายนายพลอังกฤษที่คุมเกาะแห่งนั้นทนดูไม่ไหว
ต้องบินด่วนไปเจรจากับรัฐบาลอังกฤษ
ในที่สุดรัฐบาลอังกฤษยอมเปิดทางให้ไปต่อได้
เรือลำนั้นมุ่งหน้าไปยังดินแดนอิสราเอลในปัจจุบัน
ซึ่งตอนนั้นดินแดนแถบนี้
ยังเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ
และในเวลานั้น
มีขบวนการกู้เอกราชเกิดขึ้นหลายกลุ่มในอิสราเอล
พระเอกของเรื่องก็ดูท่าจะอยู่ในกลุ่มกู้เอกราชกลุ่มหนึ่ง
ซึ่งเป็นพวกหัวรุนแรง
การที่ช่วยพาคนยิวที่หลบหนีอพยพมาจากยุโรป
ก็เพื่อมาเพิ่มคนยิวที่นี่
และคงหวังเพื่อมาร่วมขบวนการด้วย
ส่วนพ่อของพระเอกกับไม่ชอบหน้ากลุ่มขบวนการเหล่านี้อย่างมาก
ซึ่งดูเหมือนพ่อพระเอกจะเป็นเพื่อนกับหัวหน้าใหญ่ของกลุ่มด้วย
เขามองว่าพวกนี้กำลังจะทำให้อิสราเอลไม่ได้รับเอกราช
เพราะตอนนั้นก็เริ่มมีการรณรงค์
หาเสียงจากประเทศสมาชิกสหประชาชาติ
ให้มาหนุนอิสราเอลได้ตั้งเป็นประเทศ
คงเกรงว่าจะทำให้เสียงานใหญ่อะไรประมาณนั้น
แต่พวกกลุ่มหัวรุนแรงก็ยังคงดำเนินการตามแนวทางของพวกเขา
สุดท้ายไประเบิดโรงแรมหรือสถานที่อะไรสักแห่ง
แต่ก็สะใจได้ไม่นาน โดนตำรวจอังกฤษรวบยกแก๊งส์
พ่อของพระเอกก็ไปเยี่ยม และได้พูดกับพระเอกทำนองว่า
ต้องช่วยเขาให้พ้นจากการถูกประหารชีวิต
คือถ้าเป็นคนอังกฤษเวลานั้น
อาจมองว่าพวกนี้เป็นพวกก่อการร้าย
แต่ถ้าคนอิสราเอลตอนนั้นคงมองว่าเป็นวีรบุรุษ
แม้บางคนจะไม่เห็นด้วยกับวิธีการของเขา
เช่นเดียวกับพ่อของพระเอก
ในที่สุดพระเอกก็ไปหาเพื่อนรักชาวมุสลิม
ที่เติบโตมาด้วยกัน
ซึ่งเพื่อนรักพระเอกคนนี้
ท่าทางมีพาวเวอร์ในหมู่คนมุสลิม
ในดินแดนอิสราเอลในตอนนั้น
ไม่แน่ใจว่าเป็นอิหม่ามหรือเป็นอะไรใหญ่ๆ สักอย่าง
พอดีดูหนังจะไม่ค่อยจำรายละเอียดมากนัก
นอกจากจำโครงเรื่องได้คร่าวๆ
พระเอกไปเพื่อชวนให้ร่วมกันช่วยนักโทษแหกคุก
โดยฝั่งพระเอกก็ช่วยพรรคพวกพระเอก
ส่วนฝั่งเพื่อนพระเอกก็ช่วยนักโทษชาวมุสลิม
ที่ถูกจำคุกอยู่ในตอนนั้น
สุดท้ายก็สามารถแหกคุกกันได้สำเร็จ
แต่หัวหน้าใหญ่ของกลุ่มพระเอกพลาดท่า
โดนยิงเสียชีวิต
พระเอกบาดเจ็บสาหัสอาการโคม่า
ซึ่งก็ได้รับการช่วยเหลือจากแฟนที่เป็นพยาบาลชาวอเมริกัน
ที่ไปเจอกันตอนหนีมาจากเกาะที่กล่าวมาในตอนต้นเรื่อง
และได้หลบพักรักษาตัวอยู่ในที่พัก
ของเพื่อนรักชาวมุสลิมคนนั้น
ในวันที่มีการลงประชามติตั้งประเทศอิสราเอล
คนอิสราเอลนับแสน
มาร่วมกันลุ้นประเทศต่างๆ ในองค์การสหประชาชาติ
ว่าเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยในการตั้งประเทศอิสราเอล
สุดท้ายคะแนนเสียงส่วนใหญ่ลงความเห็นว่า เห็นด้วย
ท่ามกลางความยินดีของชาวอิสราเอลที่ไม่ได้นับถืออิสลาม
ส่วนชาวอิสราเอลที่นับถืออิสลามตอนนั้น
เหมือนคิดว่าตัวเองเป็นชนกลุ่มน้อย
เริ่มตั้งกลุ่มหวังแยกประเทศและต่อสู้กัน
ซึ่งเพื่อนรักพระเอกคนนี้ก็หนีไม่พ้น
กับความขัดแย้งทางศาสนา
อีกฝั่งก็เพื่อนรัก อีกฝั่งก็คนในศาสนาเดียวกัน
ช่วยได้อย่างเดียวคือให้พระเอกหนีไปให้เร็วที่สุด
ก่อนที่กองกำลังจากมุสลิมจะถูกส่งเข้ามา
ซึ่งตอนนั้นชาวมุสลิมจะมีอาวุธเยอะกว่าฝั่งชาวยิว
และสุดท้ายหนังจบลงตรงงานศพเพื่อนพระเอกที่เป็นชาวมุสลิม
ซึ่งพระเอกไปเจอสภาพเพื่อนรักของเขาถูกแขวนคอ
และโดนทำเครื่องหมายของชาวยิวไว้ที่ตัว
ประมาณว่าจะประจานว่าเป็นชาวยิวไม่ใช่ชาวมุสลิมอะไรประมาณนั้น
คงโดนพวกเดียวกันจัดการเพราะไม่ไว้ใจอะไรทำนองนั้น
ข้อคิดจากอิสราเอล
ของแนวทางการต่อสู้แบบสายเหยี่ยวกับแบบสายพิราบ
สุดท้ายแล้วที่ตั้งประเทศได้สำเร็จเป็นวิธีแบบสายพิราบ
ผ่านการรณรงค์ต่อสู้จนได้รับมติเป็นเอกฉันท์ให้ได้รับเอกราช
แต่หลังจากนั้น
ก็ยังต้องใช้สายเหยี่ยวจับปืนสู้รบกันต่อไป
และในกรณีประเทศอื่นๆ
ส่วนใหญ่ก็ใช้สายเหยี่ยวในการต่อสู้จนสำเร็จเหมือนกัน
แต่ส่วนใหญ่มักมีประเทศอื่นหนุนหลังแบบลับๆ
โดยการแอบช่วยเรื่องด้านอาวุทยุธโธปกรณ์ต่างๆ
และก็มักมีการสูญเสียบาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก
จะเห็นได้ว่าแยกกันไม่ค่อยออกเท่าไหร่
จะเหยี่ยวไปตลอดกาลก็ไม่เหมาะสม
จะพิราบตลอดไปก็ไม่ได้รับความนิยม
มันอยู่ที่สถานการณ์ ณ เวลานั้นๆ มากกว่า
ว่าควรใช้วิธีใดๆ
ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าจะยึดแบบใดแบบเดียวไปตลอดรอดฝั่ง
ข้อดีของสายพิราบ
คือสามารถเล่นบนดินแบบเปิดเผยได้อย่างสง่าผ่าเผย
ไม่จำเป็นต้องหลบๆ ซ่อนๆ เหมือนสายเหยี่ยว
และความอันตรายก็ต่างกัน
ข้อดีสายเหยี่ยว
คือไม่รู้ใครเป็นใคร
จะทำอะไรยังไงไม่รู้
และทำให้เกิดการแตกหักได้ไว
แต่จบไวไม่ไวขึ้นอยู่กับฝีมือการรบ
บางทีก็นานหลายสิบปี
บางทีก็ไวบอกไม่ได้เหมือนกัน
แต่เสียหายทั้งชีวิตและทรัพย์สินหนักแน่ๆ
อันนี้มั่นใจ
แต่สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับระบอบประชาธิปไตยคือ มวลชน
ถ้ารบชนะแต่ไม่ได้ใจมวลชนส่วนใหญ่
ก็ต้องเป็นเผด็จการแน่นอน
เพราะจะไม่กล้าให้มีการเลือกตั้งแน่ๆ
เลือกไปก็แพ้ หรือไม่ก็ต้องโกงเลือกตั้งทุกวิถีทาง
เพื่อเอาชนะให้ได้
จนทำให้ชาวบ้านรับไม่ได้
ต้องออกมาขับไล่อยู่ดี
โดย มาหาอะไร
