ถ้าเรามีเมล็ดถั่วเขียวสัก 1 กำมือ
ทำยังไงถึงจะมีถั่วงอกถั่วเขียวกินไปได้นานๆ
วิธีที่ 1
นำเมล็ดไปแช่น้ำ
ไม่กี่วันก็จะกลายเป็นถั่วงอก
แล้วนำไปกินจนหมด
ก็จะมีถั่วงอกกินไม่กี่กำมือในมื้อเดียว
วิธีที่ 2
นำเมล็ด 1 กำมือไปปลูก
จนกลายเป็นต้นถั่วเขียว
ปล่อยไว้นานๆ ก็จะมีเมล็ดใหม่ๆ
จากต้นใหม่ๆ เกิดขึ้นมาเรื่อยๆ
ไม่นานจะกลายเป็นทุ่งถั่วเขียวได้สักวัน
ก็สามารถเก็บมาทำถั่วงอก
กินได้หลายวันและยาวนานเท่านาน
วิธีที่ 2 ต่างจากวิธีที่ 1 คือ ความอดทน
วิธีที่ 2 ใช้ความอดทน รอคอยเพื่อขยายพันธุ์นานกว่าวิธีที่ 1
วิธีที่ 1 ไม่มีความอดทนไม่ต้องการอดทนรอคอยไม่ได้
อยากทำอะไรให้รู้ผลไปเลย
และจะได้จบๆ กันไปไวไว
ไม่สนใจที่จะคิดขยายพันธุ์ให้เยอะขึ้น
ไม่สนใจอะไรเลย
สนใจแค่ต้องการจบไวไว เท่านั้นพอ
แต่วิธีที่ 2
ต้องอดทนมากๆ รอคอยนานๆ
พร้อมขยายพันธุ์ออกไปเรื่อยๆ
โดยไม่ทำเป็นถั่วงอกกินไปก่อน
ต้องการขยายพันธุ์ให้มากขึ้นมากขึ้น
แล้วค่อยๆ เก็บเกี่ยวเมล็ดมาเพาะถั่วงอกกินเรื่อยๆ
เข้าตำรา "อดเปรี้ยวไว้กินหวาน"
คือปล่อยให้เป็นต้นถั่วเขียว
ขยายพันธุ์ต่อๆ ไปจนเป็นทุ่ง
ก็จะไม่สูญพันธุ์ได้ง่ายๆ
และก็เก็บเมล็ดมาทำถั่วงอกได้มากขึ้น
จะเห็นได้ว่า
วิธีที่ 2 จะสามารถดำรงพันธุ์ถั่วเขียวได้ดีที่สุด
เมื่อใดมีการฝั่งรากลงดินจนเติบใหญ่
ก็ยังหวังได้ว่าจะมีถั่วเขียวอีกยาวนาน
แต่ถ้ารีบๆ นำถั่วงอกไปกิน
ก็จะทำให้การขยายพันธุ์ยากจนถึงสูญพันธุ์ได้
ดูเหตุผลก่อนท่านผู้เจริญทั้งหลาย
รีบๆ จบ แล้วได้อะไร
อะไรคือเป้าหมายแห่งชีวิต
สิ่งที่คิดและที่กำลังจะทำ
มันช่วยทำให้เป้าหมายเป็นจริงได้ยังไง
ท่านคิดออกแล้วหรือยัง
ท่านผู้ใจร้อนทั้งหลาย
การใช้สติปัญญาและความอดทน
สองสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ทำได้ยาก
แต่ว่าถ้าทำได้จะดีที่สุด
เหมือนพระพุทธเจ้าก็อดทนและใช้สติปัญญา
ในการเผยแผ่ศาสนาเหมือนกัน
ซึ่งสิ่งที่ทำยากๆ แบบนี้
น้อยคนจะทำได้
แต่ถ้าทำได้จะให้ผลอะไรๆ
ที่ดีกว่าสิ่งที่ทำได้ง่ายๆ
ที่ใครๆ ก็ทำได้
ทั้งการไม่มีสติไม่ใช้ปัญญา
หรือไม่ต้องอดทนอะไร
มักจะให้ผลที่ไม่ดีนัก
แต่ได้ผลเร็วไม่ต้องลุ้นมาก
แต่ผลออกมาอาจรับไม่ได้
ก็ชี้นิ้วโทษกันไปโทษกันมา
หาคนรับผิดไม่ได้เป็นปกติของมนุษย์
ซึ่งผลของการอยากให้จบเร็วๆ
ก็ต้องลุ้นด้วยว่าจะจบแบบไหน
ถ้าล้มแล้วยังมีโอกาสลุกขึ้นมาสู้ต่อได้
แต่ถ้าไม่ฟื้นแล้ว ก็คงยากที่จะสู้ต่อไป
คำคมสำหรับวันนี้
" ไม่พร้อม ไม่สู้ "
" ไม่ท้อ ไม่แพ้ ไม่แน่ ไม่นาน "
โดย มาหาอะไร
FfF
