เพราะตามกำหนดการเริ่มชุมนุมใหญ่วันที่ 14 มีนาคือวันพรุ่งนี้
แต่สุดท้ายเห็นว่างๆ เลยกะแวะไปชมบรรยากาศแถวราชดำเนินสักหน่อย
ว่าแล้วก็ออกจากบ้านมารอรถเมล์หน้าสนามบินดอนเมือง
เวลาประมาณบ่ายโมงก็เห็นขบวนรถเสื้อแดงผ่านมา
ก็เลยยืนถ่ายภาพเก็บเอาไว้
ถ่ายไปได้สักพักเริ่มนึกสนุกอยากรับรู้ความรู้สึกที่แปลกใหม่
แบบครั้งหนึ่งในชีวิตแทบไม่มีโอกาสแบบนี้
ก็เลยโบกรถเสื้อแดงที่ผ่านมาอีกระลอก
เพื่อร่วมเดินทางพร้อมบันทึกภาพเหตุการณ์ต่างๆ
มาให้พี่ป้าน้าอาเพื่อนๆ ได้รับรู้ถึงบรรยากาศนั้น
เหมือนที่วันนี้เราได้มีโอกาสประสบพบมากับตนเอง
ภาพการเดินทางจากแถวสนามบินดอนเมือง
ผ่านมาทางแยกดินแดงแล้วผ่านอนุสาวรีย์ผ่านพระราชวัง
แล้วไปจบลงที่ลานพระบรมรูปทรงม้า
ก่อนถึงแยกดินแดงเห็นเฮลิคอปเตอร์บินอยู่เหนือศรีษะ
บริเวณแยกดินแดง
พี่ที่นั่งท้ายรถกระบะคันเดียวกับเรา
และมีลุงอีกคนขึ้นรถมาพร้อมๆ กับเรา
เสียงดังมากตะโกนเชิญคนไปร่วมม็อบ
แบบไม่ต้องใช้โทรโข่งเลย
กำลังผ่านอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ
เลยอนุสาวารีย์ชัยสมรภูมิมาหน่อยหนึ่ง
บริเวณถนนข้างๆ วัง
แถวๆ รัฐสภา
มาถึงที่หมายแล้วมีคนเสื้อแดงมายืนต้อนรับ
ขอถ่ายภาพเจ้าของรถคันที่เราขออาศัยติดตามมาด้วยเป็นที่ระลึก
ระหว่างทางจะมีผู้คนมายืนโบกไม้โบกมือ
ตามข้างทางหรือบนสะพานลอย แบบนี้
ผมรู้สึกเหมือนตนเองเป็นวีรบุรุษในสายตาชาวบ้าน
ทั้งๆ ที่เป็นแค่ประชาชนคนธรรมดาทั่วไปเท่านั้น
ซึ่งชาวบ้านที่โบกไม้โบกมือไม่มีใครรู้จักผมเลยด้วยซ้ำ
ผมคิดว่าคนในขบวนกองทัพประชาชนบุกกรุงครั้งนี้
ก็คงคิดคล้ายๆ กันกับผม
มันรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเราเป็นทหารกล้า
ที่กำลังอาสาไปรบกับศัตรูของชาวบ้านยังไงยังงั้นเลย
เหมือนพวกเขาต้องการใครก็ได้ที่กล้าลุกขึ้นสู้เพื่อพวกเขา
เหมือนพวกเขากำลังรอความหวังที่อยากจะเปลี่ยนแปลงอะไรสักอย่าง
ซึ่งการแสดงออกครั้งนี้เป็นเพราะเขามีโอกาสได้แสดงออก
เพราะมีขบวนรถกองทัพประชาชนบุกกรุงผ่านมา
แต่มิใช่ว่าคนทั่วไปที่กล้ามาร่วมชุมนุมในครั้งนี้
จะไม่ใช่วีรบุรุษวีรสตรีในใจชาวบ้าน
เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มีโอกาสแสดงให้เห็นเท่านั้น
อันที่จริงแม้แต่ตัวผมเองก็ยังชื่นชมวีรบุรุษวีรสตรี
ไม่ว่าจะมาจากที่ไหน ฐานะจะร่ำรวยหรือไม่อย่างไร
หรือการศึกษาจะสูงหรือไม่ก็ตาม
แต่ถ้ากล้ามาร่วมแสดงพลังในครั้งนี้
ผมขอชื่นชมความกล้าที่มีของทุกๆ คนอย่างจริงใจ
โดย มาหาอะไร
FfF
