เป็นวันที่เราไม่พลาดที่จะไปร่วมด้วย
นั่งแท็กซี่ไปถึงที่ราชดำเนินก็ประมาณเที่ยงกว่าๆ
ผู้คนไปไหนกันหมด ในใจนึกแบบนั้น
ก็เลยไปนอนให้เขานวดเท้าฆ่าเวลา
พอประมาณสักบ่ายสองกว่าๆ
ก็เลยลองเดินเรื่อยเปื่อยมาอีกฟากของอนุสาวรีย์
เอ๊ะ ยิ่งเดินยิ่งเห็นคนเยอะขึ้น
ยิ่งเห็นรถจอดเรียงรายมากขึ้น
เห็นมอเตอร์ไซด์สตาร์ทเครื่องจำนวนมากเตรียมเคลื่อนขบวน
แดดก็ร้อนมาก แถมควันจากท่อไอเสียก็เริ่มมีมากขึ้น
พวกมอเตอร์ไซด์แถวหน้าก็เคลื่อนขบวนออกไปเรื่อยๆ
เราก็เลยขอติดรถมอเตอร์ไซด์พี่คนหนึ่งตามไปด้วย
เหล่ามอเตอร์ไซด์ชุดแรกเคลื่อนขบวนออกมา
ในขณะที่ยังเหลือรถอีกจำนวนมากที่โดนสกัดไว้
โดยมีคนมาบอกว่าให้รอเวลาตามกำหนดการของแกนนำก่อน
แต่พวกแรกที่หลุดออกมาแบบไม่มีแกนนำ
ก็ขี่มาเรื่อยๆ จนมาเจอพวกการ์ดอาสามาสกัด
ให้จอดแถวหน้าสนามม้านางเลิ้ง แบบนี้
แต่ถ้าให้ขืนรอแบบนี้อีกเกือบสองชั่วโมงเห็นท่าจะเซ็งกันหนัก
ผ่านไปไม่นานก็เลยมีคนมาส่งสัญญาณให้เคลื่อนไปก่อน
ไม่ต้องรอชุดใหญ่ที่ยังรอเวลาออกมาตามกำหนดการณ์เดิม
ช่วงมาถึงราชประสงค์ใหม่ๆ ผู้คนแถวแยกราชประสงค์ยังน้อยอยู่
ก็มีกองกำลังของเจ้าหน้าที่มาประกบกลางถนนแบบนี้
พอเราเดินไปเข้าห้องน้ำในห้างแถวนั้นไม่นานเท่าไหร่
ออกมาเห็นสภาพมอเตอร์ไซด์สงสัยชุดที่เราเกาะขบวนมา
ขับลุยจนแถวของเจ้าหน้าที่แตกกระจาย
ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะส่งมายั่วอารมณ์ชาวบ้านทำไม
คงกลัวชาวบ้านเหงาไม่มีอะไรทำมั้ง
เลยมายืนให้เขาตะโกนขับไล่
สงสัยถูกส่งให้มาช่วยบิ้วอารมณ์ชาวบ้านแหงๆ
สักพักผู้คนก็เริ่มมากขึ้นมากขึ้นแบบนี้
ยิ่งมืดยิ่งคึกยิ่งแน่นสุดๆ แถวหน้าๆ เวทีเบียดกันสุดๆ
พอดีมีเวทีเล็กๆ ให้เหล่าแกนนำได้ปราศรัยด้วย
เราเดินสำรวจไปทางด้านที่จะไปแถวสยามสแควร์
พบว่ามีรถจำนวนมากมาจอดเรียงรายสองข้างทางเต็มไปหมด
ยาวไปจนถึงสี่แยกอะไรไม่รู้ที่เลยวัดมาหน่อยหนึ่ง
ซึ่งรถที่มาจอดส่วนใหญ่ทะเบียนกรุงเทพมหานครเกิน 90%
จากที่เห็นผู้คนแห่กันมามากมายวันนี้
ซึ่งพอๆ กับช่วงม็อบใหญ่ก่อนโดนสลายการชุมนุมก็ว่าได้
คงพอจะพูดได้ว่าม็อบเสื้อแดงกลับมายิ่งใหญ่ดังเดิมแล้ว
แค่ประคองตัวแล้วหาคนมาเพิ่มเรื่อยๆ
แถมด้วยการให้ข้อมูลตาสว่างแบบไม่เสี่ยงมากไปเรื่อยๆ
ก็จะกดดันฝ่ายตรงข้ามจนนั่งไม่ติดนอนไม่หลับกันแล้ว
อย่าให้เขาหลอกไปสร้างสถานการณ์อีกก็ปิดประตูแพ้แล้ว
ไม่จำเป็นต้องไปสนใจเรื่องเลือกตั้งหรือปล่อยแกนนำอะไร
เพราะสถานการณ์ตอนนี้ฝ่ายตรงข้ามเหมือนอยู่บนเส้นด้าย
ก้าวพลาดอีกไม่กี่ครั้ง อาจไม่ใช่แค่แกนนำได้ปลดปล่อยเท่านั้น
แต่อาจเป็นการปลดปล่อยคนทั้งประเทศก็เป็นได้ทั้งนั้น
วันนี้รู้สึกมีความสุข บางทีเดินไปโยกตัวเต้นไปเรื่อยเปื่อยก็มี
เวลารู้สึกไม่ค่อยดี มาเห็นผู้คนมากมายคอเดียวกันก็รู้สึกดีทุกครั้ง
ขอแปลงเนื้อเพลงที่กำลังดังตอนนี้สักท่อนหนึ่งมาบรรยายแทนดังนี้
"คน..พวกเดียวกัน..แค่มองตากันก็เข้าใจอยู่
รู้..ว่าหนักแค่ไหน..ว่าเหนื่อยแค่ไหนบนหนทางสู้
ยัง..มีคำปลอบโยน..ยังมีคำปลอบใจ..ยังมีคำว่าสู้ต่อไปไม่ท้อ"
โดย มาหาอะไร
FfF
