<<< การเรียกร้องประชาธิปไตย ในช่วงแรกๆ มวลชนที่มาร่วมเรียกร้อง อาจไม่ใช่คนที่ต้องการประชาธิปไตย >>>

จากประสบการณ์ส่วนตัว
ในการเข้าร่วมการต่อสู้เพื่อเรียกร้องประชาธิปไตย
ตั้งแต่ 10 ธ.ค. 49 มาถึงปัจจุบันนี้ก็หลายปี
ได้ประสบพบกับตนเอง
และที่เห็นจากมวลชนที่มาร่วมเรียกร้องประชาธิปไตย
พบว่าช่วงแรกๆ คนส่วนมากก็มาเรียกร้องให้ทักษิณกลับมา
หรือมาเพราะรักทักษิณเห็นทักษิณโดนรังแกไม่ได้รับความเป็นธรรม
อะไรทำนองนี้มีเยอะมากๆ แม้ปัจุบันก็ยังมีอยู่
ซึ่งผมก็ไม่ปฏิเสธเหมือนกันว่าเป็นแบบนั้นเหมือนกันในช่วงแรกๆ
แถมคำว่าประชาธิปไตยที่กินได้
ก็ได้ยินจากทักษิณและมวลชนเสื้อแดงประจำ
นอกจากมวลชนกลุ่มคนรักทักษิณแล้ว
ยังมีสารพัดกลุ่ม NGOs ด้านต่างๆ
เช่นด้านแรงงานก็มาเข้าร่วมเรียกร้องด้วย
รวมไปถึงกลุ่มที่มีแนวคิดด้านการเมืองแบบต่างๆ ก็มาร่วมเรียกร้อง
พอเรียกร้องไปเรียกร้องมา
บางคนก็เริ่มพัฒนามาเน้นเรียกร้องประชาธิปไตยเป็นหลัก
แทนการเรียกร้องตัวบุคคล หรือนโยบายพรรค
หนึ่งในนั้นก็มีผมด้วยซึ่งก็เริ่มเปลี่ยนแนวเมื่อไม่กี่ปีมานี่เอง

มาถึงวันนี้ผมคิดว่ามีมวลชนที่เน้นเรียกร้องประชาธิปไตยที่แท้จริงเพียวๆ
มีอยู่จำนวนหนึ่งแต่คิดว่ายังไม่มากพอ
มวลชนส่วนใหญ่ ยังเป็นมวลชนที่เรียกร้องตามฝ่ายการเมืองผ่านทางแกนนำ
หมายความว่ายังไง ก็ง่ายๆ เลย อดีตถ้าหลายคนไม่ทันสังเกตุไม่เป็นไร
ดูอนาคตอันใกล้นี้ก็ได้ว่า ถ้ามีการเลือกตั้ง
แม้ประเทศยังไม่ได้ประชาธิปไตยที่แท้จริง
เดี๋ยวแกนนำก็หาเหตุผลมาขอยุติการเคลื่อนไหวของม็อบลง
เช่นเดียวกับที่เคยทำมาแล้วก่อนลงประชามติ รธน.50
แม้จะโดนโกงมากมายก็ยอมเพื่อให้ได้มีโอกาสเลือกตั้งเป็นรัฐบาล
ม็อบนปช. หยุดยาวจนกระทั่งรัฐบาลที่เลือกมา
โดนรังแกถูกเขาถีบตกเก้าอี้อีกครั้ง
ถึงได้ออกมาเคลื่อนไหวใหญ่อีกครั้ง

การเรียกร้องประชาธิปไตยถ้ายังไม่ได้ก็ไม่ควรหยุด
แต่ที่เห็นคือการอ้างว่าเรียกร้องประชาธิปไตย
แต่พร้อมหยุด เมื่อมีโอกาสได้เป็นรัฐบาล
แม้เข้าไปทำงานไม่ได้ แก้รัฐธรรมนูญอะไรไม่ได้
เพราะโดนคัดค้านจากมวลชนผู้มีอำนาจ ก็หงอไม่กล้าลุยต่อ

ดังนั้นผมถึงกล้าพูดว่า การเรียกร้องประชาธิปไตย ในช่วงแรกๆ
มวลชนที่มาร่วมเรียกร้อง อาจไม่ใช่คนที่ต้องการประชาธิปไตยเพียวๆ
เพราะบางคนยังไม่รู้ว่าประชาธิปไตยคืออะไรเลย
นึกว่าทำตามแกนนำเท่านั้น ห้ามแย้ง แย้งแดงเทียม
เสื้อแดงถูกเท่านั้นพวกอื่นผิดหมด อะไรแนวๆ นี้
ดูยังไงก็ไม่ใช่นักประชาธิปไตย

แถมแนวทางการดำเนินการก็ไม่ได้บ่งบอกว่าเป็นประชาธิปไตย
ไม่ต้องอะไรการแต่งตั้งแกนนำแต่ละชุด
มวลชนไม่มีสิทธิ์ที่จะแย้งเลยและมุบมิบตั้งกันมา
คิดหรือว่าวันหนึ่งชนะแล้ว จะได้ประชาธิปไตยที่แท้จริงถ้าไปแนวทางนี้
และคิดหรือว่าจะมีสิทธิ์ออกเสียงแนะนำเลือกคนที่ต้องการได้เอง
ไม่ใช่การยัดเยียดผ่านกระบวนการแปลกๆ ชื่อแปลกๆ

มันจึงเป็นเรื่องธรรมชาติมากๆ เลย
ที่ช่วงแรกๆ ของคนที่มาร่วมเรียกร้องประชาธิปไตย
จะไม่ใช่คนที่รักประชาธิปไตยหรือต้องการประชาธิปไตยจริงๆ อย่างเดียว
แต่เมื่อร่วมเรียกร้องกันไปเรื่อยๆ
และมีแนวทางที่จะเผยแพร่แนวคิดหลักการประชาธิปไตย
เข้าไปในช่วงการต่อสู้เรียกร้องอันยาวนาน
นั่นแหล่ะถึงมีโอกาสขยายมวลชนที่รักประชาธิปไตยขึ้นมาจริงๆ ได้มากขึ้น

จึงไม่ควรคิดกีดกันกลุ่มใดคนใดที่เขาอยากเข้ามาร่วมด้วย
ในช่วงต้นๆ ก็ทำใจไว้ว่าอาจเป็นกลุ่มเสียผลประโยชน์
เช่น ทนไม่ไหวกับการบริหารประเทศของรัฐบาลนี้ เลยมาเข้าร่วม
และถ้าทำม็อบดีๆ มีแนวทางเผยแพร่แนวคิดประชาธิปไตยดีๆ
เขามาร่วมบ่อยๆ เดี๋ยวก็อาจซึมซับเข้าไปในใจของเขาสักวันหนึ่ง
ที่สำคัญการรักความเป็นธรรม รักประชาธิปไตยอะไร
จะต้องไม่มีคำว่าพวกใครพวกมัน สีใครสีมัน
เพราะนั่นก็แสดงว่า
ไม่ได้ทำเพราะรักความเป็นธรรม รักประชาธิปไตยจริงๆ
แต่รักพรรค รักพวก รักสีเสื้อ รักข้างที่เชียร์ เท่านั้นเอง

‎บัวที่พ้นน้ำแล้ว ก็คือบัวที่เคยอยู่ในโคลนตมมาก่อน
คนที่ดูเหมือนฉลาดในวันนี้ ก็คือคนที่เคยโง่มาก่อน
คนที่ตาสว่างในวันนี้ ก็คือคนที่เคยลุ่มหลงมาก่อน
คนที่รักประชาธิปไตยในวันนี้ ก็คือคนที่ไม่เคยเห็นคุณค่าประชาธิปไตยมาก่อน
จึงควรให้โอกาสและเวลา กับคนที่ยังไม่หลุดพ้นในเรื่องใดๆ

โดย มาหาอะไร
FfF