ในการต่อสู้ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบไหน
ไม่ว่าจะ สงครามข่าว หรือ สงครามสู้รบทั่วไป
การสู้เพื่ออุดมการณ์
เป็นการสู้ที่คู่ต่อสู้เกรงขามมากที่สุด
เนื่องจากอุดมการณ์ฆ่าไม่ตาย
ถ้าสู้เพื่อคนนั้นคนนี้ หรือ สิ่งนั้นสิ่งนี้
โดยเฉพาะสิ่งนั้นๆ ที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ด้วยแล้ว
โอกาสที่ผู้ออกมาร่วมต่อสู้ยุติการสู้มีสูง
ถ้าพบว่าคนนั้นคนนี้หรือสิ่งนั้นสิ่งนี้เปลี่ยนไป
แต่อุดมการณ์มันเป็นนามธรรม
ตัวมันเองไม่มีทางเปลี่ยนแปลงไปได้อีก
มีแต่คนที่มาสู้เท่านั้นที่จะเปลี่ยนไป
ซึ่งก็จะไม่กระทบกับอุดมการณ์คนอื่น
ถือว่ายุติเฉพาะคนที่ต้องการยุติการต่อสู้
นอกจากนี้อุดมการณ์ยังทำให้เกิดแรงขับเคลื่อน
เพื่อการต่อสู้แบบถวายชีวิต
แบบไม่ย่อท้อหรือเลิกลาง่ายๆ
ถ้ายังไม่บรรลุเป้าหมายแห่งอุดมการณ์นั้นๆ
ยกตัวอย่างการต่อสู้แบบมีอุดมการณ์
สู้กับการต่อสู้แบบรับจ้างไปรบหรือสู้เพื่ออยากเอาชนะ
กรณีสงครามเวียตนามจะเห็นได้ชัด
ฝ่ายเวียตนามเหนือนั้น
สู้เพื่ออุดมการณ์ เช่นอุดมการณ์ในลัทธิคอมมิวนิสต์
และต้องการรวมชาติเป็นประเทศเดียว
ในขณะที่ฝ่ายเวียตนามใต้ไม่มีอุดมการณ์อะไร
สู้เพื่อปกป้องตนเองจากการบุกของฝ่ายเหนือมากกว่า
แถมผู้มาช่วยสู้รบก็เป็นทหารจากอเมริกา
ซึ่งก็ไม่ได้มาช่วยสู้เพื่อเอกราชของแผ่นดินเขา
มาสู้เพื่อต้องการจะเอาชนะฝ่ายคอมมิวนิสต์
หรือยันพวกคอมมิวนิสต์ไม่ให้เข้ามายึดเวียตนามใต้
นั่นอาจเป็นแนวคิดของระดับผู้นำของอเมริกา
แต่ทหารที่ถูกส่งมารบ
เขาไม่ได้มีอุดมการณ์อะไรเลย
เขาถูกเกณฑ์ให้มาทำศึก
ก็สู้เพื่อเอาชีวิตให้รอดไปวันๆ เท่านั้นเอง
บางส่วนก็เป็นทหารรับจ้างจากไทย
ซึ่งก็ไม่ได้ไปรบเพื่อปกป้องเอกราชอะไร
ไปเพราะได้เงินค่าจ้างให้ไปรบ
แรงใจแรงกายมันสู้ฝ่ายมีอุดมการณ์ไม่ได้
ซึ่งผลสุดท้ายของสงครามหลายสิบปี
ก็จบลงด้วยฝ่ายมีอุดมการณ์ชนะ
อีกตัวอย่างหนึ่งยกมาให้เห็นภาพง่ายๆ
เพราะพบเห็นมาหลายปีแล้วตามเว็บบอร์ดการเมือง
ในสงครามข่าวสาร
ฝ่ายหนึ่งมีการจ้างให้มาสู้ตามที่รู้จักกันในนามพวก 2.4
คือเป็นข้อ 2.4 ในแผนการณ์ของพวกทหาร
ที่จะส่งคนมาสู้ในสงครามด้านข่าวสารบนอินเตอร์เน็ต
คนนี้มีหน้าที่ยังงั้น คนนั้นมีหน้าที่ยังงี้
เมื่อมาเจอกับนักรบไซเบอร์
ที่ทนเห็นความอยุติธรรมไม่ไหว
ซึ่งส่วนใหญ่กระจัดกระจายกันมาจากทั่วสารทิศ
เพื่อเข้ามาต่อกรในสงครามข่าวสาร
ก็อย่างที่เห็นๆ ฝ่ายหลังชนะขาด
เพราะเขาไม่ได้ทำตามหน้าที่
อาจมีบ้างที่เป็นหน่วยจัดตั้ง
แต่ส่วนผสมของเสรีชนมีมากกว่า
และต่างคนต่างเป็นอิสระไม่ขึ้นตรงต่อใคร
ไม่มีเจ้านายไม่ต้องทำตามใคร
คิดยังไงก็ว่ากันไปตามแต่ละคน
แต่เป้าหมายเดียวกันคือการต่อกรกับฝ่ายตรงข้าม
นี่เป็นรูปแบบการสู้รบในฝันรูปแบบหนึ่ง
ที่อยากเห็นในสนามนอกสังเวียนไซเบอร์
การสู้ที่น่ากลัวอีกแบบก็คือการสู้เพื่อชีวิต
เหมือนสุนัขจนตรอกต่อสู้
ก็จะสู้แบบถวายชีวิตเหมือนกัน
แต่การสู้แบบนี้ถ้าเมื่อไหร่ไม่จนตรอก
ก็อาจเลิกสู้หรือสู้ไม่เหมือนช่วงจนตรอกก็ได้
เมื่อการต่อสู้ด้วยอุดมการณ์
เป็นการต่อสู้ที่ศัตรูเกรงขามและหวาดหวั่น
ทำไมเราไม่ช่วยกันสร้างมวลชนที่มีอุดมการณ์เยอะๆ
ในที่นี้ก็ต้องเป็นอุดมการณ์ประชาธิปไตย
ซึ่งใครจะสู้เพราะทนเห็นความอยุติธรรมไม่ได้
แค่ข้อเดียวก็ได้ทั้งนั้น
ขอให้มีอุดมการณ์ต่อสู้ร่วมกัน
ถ้ามีคนร่วมอุดมการณ์เยอะๆ
กำลังใจย่อมมีแน่ๆ เพราะคนมีอุดมการณ์มักสู้ไม่ถอย
ไม่หวั่นไหวต่อกระแสข่าวหรือวิธีการต่างๆ ของฝ่ายตรงข้ามได้ง่ายๆ
ก็เท่ากับมีพรรคพวกคนสู้ไม่ถอยคอยอยู่เคียงข้างมากมาย
เราท่านทั้งหลายอาจฟันฝ่าอุปสรรคครั้งนี้ไปได้ในเร็ววัน
โดย มาหาอะไร
FfF
