<<< ถ้ามีพระเอกขี่ม้าขาวมาตอนจบ ถือว่าชนะได้ไหม >>>

พล็อตเรื่องไว้ดังนี้
ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง
(เรื่องสั้นเรื่องนี้ไม่ได้อิงนิยายหรือประวัติศาสตร์ใดๆ)
ชายมาดเข้มคนหนึ่ง
เดินผ่านหน้าบ้านเจ้าพ่อ
ที่เลี้ยงหมาไว้เยอะแยะมากมาย
แต่แล้วจู่ๆ ก็มีหมาในบ้านที่ไม่ได้ล่ามโซ่ไว้
วิ่งเข้ามารุมกัดชายมาดเข้มคนนั้น
ชายมาดเข้มคนนั้นก็ใช่ย่อย
บวกกับคนแต่งลำเอียงนิดหน่อย
เลยเขียนให้ชายมาดเข้มคนนั้น
วิ่งไปหยิบไม้หน้าสาม
ไล่ตีหมาหน้าบ้านเจ้าพ่อคนนั้น
จนบาดเจ็บไปหลายตัว
จวนเจียนจะโดนตีตายหมด
แล้วจู่ๆ เจ้าพ่อก็โผล่ศรีษะออกมา
พูดด้วยเสียงอันน่าเกรงขามแต่นิ่มๆ ว่า
"เจ้ากร่าง เจ้ากัดเก่ง เจ้าดุจัง ...
หยุดได้แล้ว
อย่าไปกัดชายมาดเข้มคนนั้น
เขาไม่ใช่โจร เข้าบ้านให้หมด"
ว่าแล้วเหล่าสุนัขลายต่างๆ
ก็วิ่งหางจุกตูดเข้าบ้านกันหมด
แล้วชายมาดเข้มคนนั้น
ก็โผเข้าไปกอดเจ้าของหมา
พลางพูดว่า
"ท่านช่างดีเหลือเกิน
ถ้าไม่ได้ท่าน
ป่านนี้ข้าต้องโดนพวกหมาบ้าเหล่านั้น
รุมกัดตายไปแล้ว
ข้าซาบซึ้งใจยิ่งนัก"
ตะเลงเตงเต้ง
ชายมาดเข้มคนนั้น
ซาบซึ้งจนน้ำตาไหลพรากๆ
ทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมา
เห็นเข้าก็อดซาบซึ้งตามไปด้วยไม่ได้
แล้วน้ำตาก็ไหลเอ่อออกมาอย่างไม่รู้ตัวไปด้วยกัน

หลังจากวันนั้นไม่นานเท่าไหร่
ชายมาดเข้มคนนั้น
ก็รู้สึกกระหยิ่มยิ้มย่องใจ
ที่เขารู้สึกเอาชนะเจ้าพวกหมาบ้านเจ้าพ่อได้
แต่แล้วจู่ๆ วันหนึ่ง
เมียเขาก็ถูกหมาบ้านเจ้าพ่อกัดเข้าให้อีก
ทำให้เขายั่วจัด
วิ่งไปหยิบไม้หน้าสาม
ไล่ตีหมาหน้าบ้านเจ้าพ่อคนนั้น
จนบาดเจ็บไปหลายตัว
จวนเจียนจะโดนตีตายหมด
แล้วจู่ๆ เจ้าพ่อก็โผล่ศรีษะออกมา
พูดด้วยเสียงอันน่าเกรงขามแต่นิ่มๆ ว่า
"เจ้ากร่าง เจ้ากัดเก่ง เจ้าดุจัง ...
หยุดได้แล้ว
อย่าไปกัดชายมาดเข้มคนนั้น
เขาไม่ใช่โจร เข้าบ้านให้หมด"
ว่าแล้วเหล่าสุนัขลายต่างๆ
ก็วิ่งหางจุกตูดเข้าบ้านกันหมด
แล้วชายมาดเข้มคนนั้น
ก็โผเข้าไปกอดเจ้าของหมา
พลางพูดว่า
"ท่านช่างดีเหลือเกิน
ถ้าไม่ได้ท่าน
ป่านนี้ข้าต้องโดนพวกหมาบ้าเหล่านั้น
รุมกัดตายไปแล้ว
ข้าซาบซึ้งใจยิ่งนัก"
ตะเลงเตงเต้ง
ชายมาดเข้มคนนั้น
ซาบซึ้งจนน้ำตาไหลพรากๆ
ทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมา
เห็นเข้าก็อดซาบซึ้งตามไปด้วยไม่ได้
แล้วน้ำตาก็ไหลเอ่อออกมาอย่างไม่รู้ตัวไปด้วยกัน

หลายปีต่อมา
ลูกของเขาเดินผ่านหน้าบ้านเจ้าพ่อคนนั้นอีก
และโดนหมาบ้านนั้นกัดอีก
พอชายมาดเข้มคนนั้นรู้ข่าว
ก็วิ่งไปหยิบไม้หน้าสาม
ไล่ตีหมาหน้าบ้านเจ้าพ่อคนนั้น
จนบาดเจ็บไปหลายตัว
จวนเจียนจะโดนตีตายหมด
แล้วจู่ๆ เจ้าพ่อก็โผล่ศรีษะออกมา
พูดด้วยเสียงอันน่าเกรงขามแต่นิ่มๆ ว่า
"เจ้ากร่าง เจ้ากัดเก่ง เจ้าดุจัง ...
หยุดได้แล้ว
อย่าไปกัดชายมาดเข้มคนนั้น
เขาไม่ใช่โจร เข้าบ้านให้หมด"
ว่าแล้วเหล่าสุนัขลายต่างๆ
ก็วิ่งหางจุกตูดเข้าบ้านกันหมด
แล้วชายมาดเข้มคนนั้น
ก็โผเข้าไปกอดเจ้าของหมา
พลางพูดว่า
"ท่านช่างดีเหลือเกิน
ถ้าไม่ได้ท่าน
ป่านนี้ข้าต้องโดนพวกหมาบ้าเหล่านั้น
รุมกัดตายไปแล้ว
ข้าซาบซึ้งใจยิ่งนัก"
ตะเลงเตงเต้ง
ชายมาดเข้มคนนั้น
ซาบซึ้งจนน้ำตาไหลพรากๆ
ทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมา
เห็นเข้าก็อดซาบซึ้งตามไปด้วยไม่ได้
แล้วน้ำตาก็ไหลเอ่อออกมาอย่างไม่รู้ตัวไปด้วยกัน

ในฤดูร้อนของปีหนึ่ง
หลานของชายมาดเข้ม
ก็มาเยี่ยมบ้านชายมาดเข้ม
แล้วเดินผ่านหน้าบ้านเจ้าพ่อ
และโดนหมากัดอีก
ชายมาดเข้มรู้ข่าว
ควันออกหูเป็นยังไงเป็นกันวันนี้
งวดนี้คงได้เห็นดีกันแน่ๆ
ว่าแล้ววิ่งไปหยิบไม้หน้าสาม
ไล่ตีหมาหน้าบ้านเจ้าพ่อคนนั้น
จนบาดเจ็บไปหลายตัว
จวนเจียนจะโดนตีตายหมด
แล้วจู่ๆ เจ้าพ่อก็โผล่ศรีษะออกมา
พูดด้วยเสียงอันน่าเกรงขามแต่นิ่มๆ ว่า
"เจ้ากร่าง เจ้ากัดเก่ง เจ้าดุจัง ...
"หยุดได้แล้ว
อย่าไปกัดชายมาดเข้มคนนั้น
เขาไม่ใช่โจร เข้าบ้านให้หมด"
ว่าแล้วเหล่าสุนัขลายต่างๆ
ก็วิ่งหางจุกตูดเข้าบ้านกันหมด
แล้วชายมาดเข้มคนนั้น
ก็โผเข้าไปกอดเจ้าของหมา
พลางพูดว่า
"ท่านช่างดีเหลือเกิน
ถ้าไม่ได้ท่าน
ป่านนี้ข้าต้องโดนพวกหมาบ้าเหล่านั้น
รุมกัดตายไปแล้ว
ข้าซาบซึ้งใจยิ่งนัก"
ตะเลงเตงเต้ง
ชายมาดเข้มคนนั้น
ซาบซึ้งจนน้ำตาไหลพรากๆ
ทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมา
เห็นเข้าก็อดซาบซึ้งตามไปด้วยไม่ได้
แล้วน้ำตาก็ไหลเอ่อออกมาอย่างไม่รู้ตัวไปด้วยกัน

โดย มาหาอะไร
FfF