จากการไปม็อบครั้งหลังสุด แล้วนำมาบันทึกไว้ที่นี่
<<< ครบรอบ 6 เตือนย้ำเตือนความทรงจำ เสื้อแดงถูกกระทำที่แยกคอกวัวและแถวอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย >>>
http://maha-arai.blogspot.com/2010/10/blog-post_11.html
ช่วงที่กำลังตึงเครียด เราถึงพึ่งจะดูทางหนีทีไล่
ก็พบว่าบริเวณอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย
มีผ้าแดงๆ ผูกกันไปมา สภาพคล้ายๆ แหจับปลา
ซึ่งถ้าเกิดอะไรขึ้น เช่น มีเสียงปืน เสียงระเบิด
หรือเจ้าหน้าที่ล้อมวงบุกเข้ามา
นอกจากพวกเจ้าหน้าที่จะบาดเจ็บ
ตามที่ผมวิเคราะห์ไว้ในเรื่อง ที่บันทึกไว้ด้านบนแล้ว
พวกที่จะบาดเจ็บกันมากก็คือพวกที่อยู่บนอนุสาวรีย์
เพราะอาจรีบๆ หนีกันแล้วไปสะดุดเชือกที่มัดกันคล้ายแห
แล้วมันอยู่ระดับต่ำแถวๆ หน้าแข้งยันระดับหัวด้วย
มีโอกาสไปเกี่ยวกับเชือกนั้นได้
แค่เราเดินเรื่อยๆ เพื่อถ่ายรูปยังต้องระวัง
เพราะไปสะดุดเอาเชือกก็หลายที
และต้องคอยยกเชือกขึ้นบ่อยๆ
เพราะมันอยู่ระดับอก ระดับคอ ก็มี
แต่ถ้ารีบๆ หรือตกใจเฮโลวิ่งกันหล่ะก็
ไม่มีใครทันระวัง แถมถ้าเชือกขาดก็วิ่งสะดุดกันได้อีก
เรื่องนี้แม้จะเล็กน้อยก็ควรระวัง
มันสวยงามแปลกๆ ก็จริง
แต่ความปลอดภัยควรมาก่อน
เช่นเดียวกับการใส่เสื้อแดง
วันนั้นเห็นเลยว่าด่านแถวลำลูกกา
จ้องดักจับแต่คนใส่เสื้อแดง
โดยเฉพาะที่ขี่มอเตอร์ไซด์มา
เรียกให้หยุดพร้อมเตรียมหาเรื่องเขียนใบปรับเลย
ถ้าช่วงหน้าสิ่วหน้าขวาน
การใส่เสื้อแดงจะทำให้เขาดักจับได้ง่ายๆ
และอีกตัวอย่างหนึ่งที่เราเจอกับตัวเองในวันนั้นคือ
พี่ที่ทำงานชวนกลับบ้าน แล้วเขาคุยกับพี่อีกคนหนึ่ง
ซึ่งทราบภายหลังว่าเป็นเมียทหาร ซึ่งเขาก็พึ่งรู้จักกันวันนั้น
จะกลับบ้านเหมือนกันก็เลยชวนกันไปขึ้นรถเมล์
ความจริงแล้วถ้าวันนั้นเรามีเงินมากกว่า 300
เราเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งเราและแวะส่งพี่เขาแล้ว
แต่ด้วยความกลัวเรียกแท็กซี่แล้วจะไม่มีเงินจ่าย
แถมพี่ที่ไปก็ไม่คิดจะเรียกแท็กซี่
ก็เดินลัดเลาะผ่านตรอกข้าวสาร
ที่วันนี้ดูเงียบเหงา เห็นว่าเจ๊งกันไปหลายร้านแล้วด้วย
เดินไปเรื่อยๆ ผ่านแถวย่านที่คาดว่าจะเป็นดงเสื้อเหลือง
ส่วนท่าพระอาทิตย์ ที่พักสนธิ อยู่แถวไหนก็ไม่รู้น่าจะอยู่แถวๆ นั้น
ซึ่งมีข่าวบ่อยๆ ใส่เสื้อแดงผ่านแถวนั้นโดนรุมทำร้ายแล้วให้ถอดเสื้อออก
เคยเจอหลายคนโดยเฉพาะม็อบที่ไปแถวหน้าบ้านสี่เสาปีที่แล้ว
ดังนั้นการใส่เสื้อแดงผ่านดงเสื้อเหลืองจะตั้งใจหรือไม่พวกเขาไม่รู้
อาจเกิดอารมณ์อยากแกล้ง อยากทำร้าย
เพราะนึกว่าเราไปยั่วเขาถึงถิ่นก็เป็นได้
และหลายครั้งเลยเหมือนกันที่เราต้องออกนอกเส้นทางโดยไม่ได้ตั้งใจ
คือโบกมอเตอร์ไซด์ให้ไปส่งตรงนั้นตรงนี้
เขาก็พาผ่านไปดงเสื้อเหลืองเพราะเห็นว่าใกล้สำหรับเขา
แต่สำหรับเราอาจจะเสียวได้
การที่ไม่ดูทางหนีทีไล่ไว้ อาจทำให้เกิดปัญหาไม่คาดคิดได้
และอาจมีการบาดเจ็บล้มตายโดยไม่น่าจะเกิดขึ้นได้
เช่น กรณีโรงหนัง หรือสถานที่ที่มีผู้คนเข้าไปมากๆ
แต่มีประตูออกแคบๆ
เวลาเกิดเพลิงไหม้ หรือมีอะไรทำให้คนตกใจ
พากันวิ่งหนีออกกันอย่างไม่คิดชีวิต
ปรากฏว่าที่ตายๆ กันไม่ได้โดนไฟไหม้
ส่วนใหญ่เหยียบกันตาย
ประตูแคบๆ ก็ถือเป็นอุปสรรคในการหลบหนี
การอยู่ในวงล้อมของเจ้าหน้าที่ในม็อบที่ผ่านมา
ก็ถือว่าเป็นอุปสรรคในการหนี เช่นเดียวกัน
แต่ถ้าฝ่าวงล้อมออกมาแล้วล้อมเจ้าหน้าที่ไว้
นอกจากเปลี่ยนจากรับมาเป็นรุกแล้ว
ยังทำให้หนีได้ง่ายเมื่อมีพวกเขาคิดมาประกบซ้อนอีกทีหนึ่ง
ลองดูเหตุการณ์ 6 ตุลา ที่มีการล้อมฆ่านักศึกษาดูเป็นตัวอย่าง
ทำเลในธรรมศาสตร์ถือว่าเป็นทำเลที่แย่มาก หลบหนีไม่ได้
เมื่อเจอล้อมด้านหน้าหมด ด้านหลังเป็นแม่น้ำเจ้าพระยา
น้อยคนที่จะสามารถว่ายข้ามไปได้
และถ้าลงแม่น้ำไปก็เท่ากับโดนเขาจับอย่างง่ายๆ อยู่ดี
เพราะเขามีเรือมาช้อนหรือจับทีละคนยังได้
จึงเกิดโศกนาฎกรรมโดนล้อมปราบอย่างที่เห็น
เพราะการยึดติดสถานที่ มากกว่าดูชัยภูมิในการสู้รบ
ต่อไปต้องพลิกแพลงได้ทุกสถานการณ์อย่าไปยึดติดสถานที่
การไม่มีเวทีจะทำให้เราสามารถย้ายไปย้ายมาได้ง่ายขึ้น
เวทีถ้าจะมีก็ควรเป็นรถเคลื่อนที่ อย่าตั้งถาวร
เพราะจะเกิดการยึดติด และเครื่องเสียงอีก
ถ้ามีมาก ก็ย้ายไปนั่นนี่ลำบากไปหมด
เมื่อฝ่ายเขาบีบห้ามมีเวที เครื่องเสียง หรือแม้แต่แกนนำ
ม็อบเราก็ต้องวิวัฒนาการไปเรื่อยๆ
ถือเป็นการพัฒนาม็อบอีกแบบหนึ่ง
อนาคตแทบไม่ต้องมีแกนนำในม็อบ
แค่มีแกนนำสั่งไปชุมนุมที่ไหนก็ไปกันเอง
และจัดการดูแลอะไรกันเองได้
ถือว่าเป็นม็อบของเรา
ใครทำอะไรได้ ถนัดอย่างไหนก็ทำไปเลย
ถ้าเห็นว่าเป็นประโยชน์แก่ม็อบของเรา
เช่นถนัดปฐมพยาบาลก็ไปทำหน้าที่พยาบาลจำเป็น
ถนัดเป็นการ์ดก็ช่วยเดินตรวจตราไปเรื่อยๆ รอบๆ ม็อบ
เจออะไรก็เรียกเจ้าหน้าที่มาจัดการแทนไม่ต้องลงมือเอง
ถนัดถ่ายภาพก็เก็บภาพไว้เยอะๆ ไม่เน้นสวยงามอย่างเดียว
เน้นพวกป่วนหรือสิ่งผิดสังเกตุเก็บไว้ด้วย
หรือถนัดลุยก็อยู่แนวหน้ายันกับพวกเขา
สำหรับการวิวัฒนาการทำให้มนุษย์ค้นพบสิ่งใหม่ๆ อยู่เรื่อยๆ
อย่างล่าสุดผมดูสารคดีที่อินเดียคิดค้นข้าวพันธุ์ใหม่
ทำให้ข้าวสุกด้วยการแช่น้ำประมาณ 40 นาที ก็กินได้
ไม่เปลืองเชื้อเพลิงใดๆ
เนื่องจากหลายพื้นที่ของอินเดียทุรกันดาร
หาเชื้อเพลิงลำบากและไฟฟ้าก็ไม่มี
เขาก็คิดค้นนั่นนี่เพื่อเอาชนะอุปสรรคให้ได้
ม็อบเราก็เหมือนกัน ก็ต้องพัฒนาไปเรื่อยๆ
เพื่อเอาชนะอุปสรรคให้ได้
ไม่แน่ใครจะไปรู้ว่า
ม็อบต้นแบบแบบใหม่จะเกิดขึ้นที่ประเทศไทย
โดย มาหาอะไร
FfF
