ถ้าเป็นประเทศพม่าสมัยก่อน ที่ไม่มีการเลือกตั้งมานานสิบกว่าปี
การเรียกร้องให้มีการเลือกตั้งเปรียบได้กับเดินทางจากกรุงเทพถึงนครสวรค์
หรืออาจเลยไปถึงเชียงใหม่ ถ้าฝ่ายประชาธิปไตยชนะ
แล้วไม่มีตุกติกอะไรจากฝ่ายเผด็จการ
แต่ประเทศที่มีการเลือกตั้งบ่อยครั้งอย่างประเทศไทยโดยเฉพาะสมัยนี้
นอนอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ต้องเสียเงิน เสียทอง
หรือเสียเวลา เสี่ยงตายอะไร ก็ได้เลือกตั้งเหมือนกัน
การเรียกร้องให้มีการเลือกตั้งในไทยสมัยนี้
เปรียบได้กับการเดินทางจากกรุงเทพถึงกรุงเทพเท่านั้นเอง
เพราะไม่ต้องออกแรงเปลืองเงินเปลืองทองเสียเวลา
หรือเสี่ยงตายอะไรก็ได้เลือกตั้งเหมือนๆ กัน
ดังนั้นถ้าต้องสู้กันมา 4 ปีกว่า
บาดเจ็บล้มตายมากมาย ได้แค่การเลือกตั้ง
ทั้งๆ ที่รัฐธรรมก็ยังเป็นของโจร
องค์กรต่างๆ หลายองค์กรก็โจรตั้งยังอยู่เหมือนเดิม
โจรในที่นี้ก็คือพวกปล้นประชาธิปไตย
แถมโครงสร้างก็ยังเหมือนเดิมเด๊ะเลย
ได้แค่เลือกตั้ง ผมว่านี่ยังไม่ถึงอยุธยาด้วยซ้ำ
เผลอๆ จากหัวลำโพงมาได้แค่ ดอนเมืองเท่านั้นเอง
คือยังไม่หลุดจากกรุงเทพเลยพับผ่า
เพราะไม่ต้องสู้อะไรนอนอยู่บ้านเฉยๆ
เขาก็จัดเลือกตั้งให้อยู่แล้ว
เพื่อไปหลอกชาวโลกว่า
ประเทศไทยก็เป็นประชาธิปไตยกับเขาเหมือนกัน
ถ้าสู้เพื่อต้องการแค่การเลือกตั้ง
แล้วที่ไปปลุกระดมมวลชน ต่างๆ นาๆ
ว่าจะสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งประชาธิปไตยที่แท้จริงอะไร
ก็คือการหลอกชาวบ้านไปวันๆ ใช่หรือไม่
ถ้าใช่งวดหน้าไม่ต้องมานำการเรียกร้องประชาธิปไตยเลยขอร้อง
ไปห่างๆ เลยได้ยิ่งดี ถึงจะเห็นคนรักประชาธิปไตย
สู้เพื่อประชาธิปไตยออกมาเคลื่อนไหวน้อย
ก็ยังดีกว่ามีมากๆ แต่พร้อมให้นักการเมืองหลอกไปหลอกมา
เพียงเพื่อผลประโยชน์ของนักการเมืองเท่านั้นเอง
วันไหนถูกฝ่ายตรงข้ามรังแกมา
ก็มาหลอกชาวบ้าน มาปลุกให้ลุกขึ้นสู้
ปลุกให้ไปตายแทนพวกตนเอง
หวังแค่ได้เปลี่ยนแปลงรัฐบาล
เผื่อจะได้มีโอกาสเป็นรัฐบาลบ้างเท่านั้นก็เลิก
โดนอีกถึงกลับมาปลุกให้สู้อีก
อ้างสู้เพื่อความเป็นธรรม
เพื่อประชาธิปไตยให้ลูกหลาน
ที่จริงสู้เพื่อพรรคพวกตนเองเท่านั้นเอง
ถ้าคิดกันแค่ได้เลือกตั้ง
ได้เป็นรัฐบาลทำอะไรไม่ได้ก็อยากเป็นไปวันๆ
โดนคดีก็โวยวายว่าไม่ได้รับความเป็นธรรม
ปลุกคนออกมาสู้บ้านเมืองอยู่ไม่ได้สองมาตรฐาน
พอได้รับการปล่อยตัวแค่ชั่วคราวคดีความยังอยู่แค่นั้น
กระบวนการยุติธรรมดีขึ้นมาเสียแล้ว
พอๆ กับพวกที่โดนยุบพรรค
โดนถีบมาสามครั้งยังไม่เข็ด
โวยวายจะเป็นจะตาย
พอได้เลือกตั้งบ้านเมืองมีความเป็นธรรมแล้ว
มีประชาธิปไตยแล้ว เลิกปลุกชาวบ้านมาสู้แล้ว
ทำตัวยังงี้อ่ะสิ เขาถึงเกลียดพวกนักการเมือง
หรือต่อว่านักการเมืองเป็นพวกไม่มีอุดมการณ์
งานนี้ใครจะเลิกก็เลิกไปเลยน่ะ วางมือไปเลยก็ได้
แล้วงวดหน้าไม่ต้องมาสตรอเบอรี่
ว่าจะมาเรียกร้องประชาธิปไตยที่แท้จริงอะไร
ที่พูดๆ ตะโกนปราศรัยปลุกระดมอะไรที่ผ่านมา
ถือว่าผ่านไป แค่ลมปากของนักการเมืองเท่านั้นเอง เซ็ง
เดี๋ยวก็คงตาสว่างพวกเดียวกันเองอีกเพียบแหล่ะงานนี้
ก่อนจบขอบอกเลยว่างวดหน้าไม่เหมือนเดิมแน่ๆ
ถ้างวดนี้ทิ้งแนวทางการต่อสู้ไปสู่แนวร้องขอ
แล้วนั่งรอปาฏิหาริย์ไปวันๆ
โดนมาอีกจะมาปลุกมาหลอกไห้ไปสู้กับอะไรก็เชิญเหอะน่ะ
แบบว่าพอรู้ทันก็สิ้นศรัทธาแล้วหล่ะ
ถึงว่า 4 ปีกว่า ถึงได้ต้วมเตี้ยมไปได้ไม่ไกล
ก็เพราะมีคนนำไม่คิดจะสู้ตั้งแต่แรก
จะสู้ก็ต่อเมื่อโดนรังแก โดนฝ่ายตรงข้ามเล่นงาน
ไม่ได้ออกมาสู้เพื่อลูกหลานหรือเพื่ออุดมการณ์อะไร
จึงใช้วิธีมาแย่งนำมวลชน
เพื่อนำไปต่อรองผลประโยชน์ส่วนตัว
ในเกมสู้ไปต่อรองไป
ตกลงกันได้ก็เลิก ขัดใจก็มานำสู้ต่อ
เห็นชาวบ้านเป็นวัวเป็นควายหรืออย่างไร
ถึงคิดว่าจะจูงไปจูงมาได้ตามใจชอบ
โดยไม่สนใจความต้องการที่แท้จริงของพวกเขา
ถ้ากลัว ไม่กล้า ไม่มาแย่งนำจะไม่ว่าเลย
แต่ถ้าไม่กล้า แล้วมาแย่งนำ
เพื่อถ่วงเวลาให้เสียจังหวะ
แบบนี้ไม่ให้ว่าจะให้เทิดทูนบูชาไปได้ยังไง
อีกอย่างคนที่ไม่กล้าสู้แล้วมาชวนให้คนอื่นไม่กล้าสู้ตาม
ไม่ว่าจะมองมุมไหนดูยังไงก็ไว้ใจไม่ได้เลยไม่ว่าจะเป็นใคร
พวกตาสว่างกับพวกตาไม่สว่าง
วิธีการคิด วิธีการกระทำ วิธีการแก้ไขปัญหา
จะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ยกตัวอย่างเช่น พวกตาไม่สว่างบางคน
คิดว่าการที่แกนนำได้เป็น สส.
จะได้ไม่ต้องเข้าคุกเหมือนจตุพร
เพราะมีเอกสิทธิ์คุ้มครอง
แต่ก่อนผมยังตาไม่สว่าง
ผมก็เคยคิดแบบนี้เหมือนกันน่ะ
แต่พอตาสว่างแล้วถึงรู้ว่ามันไม่ใช่
กรณีจตุพรเขาจะเอาเข้าคุกไม่ใช่เรื่องยาก
เพราะเอกสิทธิ์ ส.ส. จะคุ้มครองช่วงเปิดสภาเท่านั้น
ช่วงไหนสภาปิดเขาก็ยัดเข้าห้องขังได้ แต่ทำไมเขาไม่ทำ
ก็เพราะตอนนั้นยังมีแกนนำคนเดียวนอกคุก
ที่ยังพอคุมม็อบได้ยังไง แล้วก็คุมได้จริงๆ ด้วย
ซึ่งทำให้กลายเป็นม็อบในโอวาทผู้มีอำนาจไปในที่สุด
ดังนั้นการจะเป็น ส.ส. หรือไม่ ไม่ได้ช่วยอะไร
แต่การทำตามใจผู้มีอำนาจช่วยได้มาก
แต่มันมีประโยชน์อะไรกับมวลชน
ที่เขามาต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย
โดยเฉพาะ 4 ปีกว่าแห่งการต่อสู้
เสียทั้งเงินทอง เสียเวลา เสี่ยงตายบางคนก็บาดเจ็บล้มตาย
เขาได้อะไร เขาไม่ได้หวังเงินทอง ไม่ได้หวังตำแหน่งอะไร
แต่สิ่งที่พวกเขาหวังและอยากได้ก็คือ
ความเป็นธรรมในสังคมไม่ใช่เฉพาะของใคร
และประชาธิปไตยที่แท้จริง ซึ่งเขายังไม่ได้
แล้วแบบนี้ไม่ให้เขาเสียความรู้สึกจนออกอาการกันได้อย่างไร
จึงไม่ต้องแปลกใจ ถ้าจะมีคนออกอาการโวยวายมากขึ้น
ถ้าระดับแกนนำหรือผู้นำม็อบ ยอมจำนน ยอมปรองดอง
หรือคิดจะมาถ่วงรั้งการต่อสู้ของพวกเขา
โดย มาหาอะไร
FfF
