มาหาอะไร @ Maha-arai: <<< เรื่องภาษีที่น่ารู้ >>>

วิเคราะห์ผลได้ & ผลเสียจากคลังเตรียมปรับโครงสร้างระบบโครงสร้างภาษี

มกราคม 31, 2011 โดย TTME ให้ความเห็น

(ปรับขึ้น VAT แต่ลด CIT/PIT หรือ คง VAT ลด CIT/PIT ลด BOI หรือ ยกเลิก BOI แต่คง VAT)

ในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา แนวคิดการปฏิรูประบบโครงสร้างภาษีของกระทรวงการคลังได้ถูกหยิบยกขึ้นมาเป็น ประเด็นหารือและพิจารณาการวางแนวทางดำเนินการที่เหมาะสมอยู่เป็นระยะๆ อย่างต่อเนื่อง โดยเจตนารมย์ที่สำคัญของการดำเนินการ คงจะเป็นความพยายามของทางการในการจัดระบบโครงสร้างภาษีให้เกิดประสิทธิภาพ สูงสุดและสอดคล้องกับการบริหารจัดการทรัพยากรทางเศรษฐกิจของประเทศ ตลอดจนเพื่อลดความเหลื่อมล้ำทางสังคมและสร้างความโปร่งใส-เป็นธรรมให้กับทุก ภาคส่วน

ในขณะเดียวกัน ระบบโครงสร้างภาษีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น ก็น่าจะเป็นผลดีต่อการจัดเก็บรายได้ภาษีของรัฐบาล โดยเฉพาะภายใต้สถานการณ์ที่รายได้ภาษีบางรายการ อาทิ ภาษีศุลกากร มีแนวโน้มลดบทบาทลง อันเป็นผลสืบเนื่องจากข้อตกลงในการลดพิกัดอัตราภาษีการค้าระหว่างประเทศ ตามการเปิดเสรีการค้า-การลงทุนกับประเทศต่างๆ และแผนการเป็นประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (ASEAN Economic Community) ในปี 2558 ตลอดจนภายใต้ภาวะที่รัฐบาลมีค่าใช้จ่ายผูกพันหรืองบประจำที่มีแนวโน้มเพิ่ม ขึ้นทุกปีๆ เพื่อเสริมสร้างสวัสดิการทางสังคม รวมทั้งยังมีแผนการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานขนาดใหญ่ที่ต้องใช้เงินลงทุน มูลค่าสูงเพื่อเพิ่มขีดความสามารถทางการแข่งขันของประเทศอีกด้วย

การปรับระบบโครงสร้างภาษี	เพิ่มศักยภาพการแข่งขันของประเทศ
รายรับที่มีแนวโน้มลดลง	ภาษีศุลกากร ตามแผนการเป็นประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) ในปี 2558 ภาษีเงินได้นิติบุคคล เพื่อสนับสนุนความสามารถทางการแข่งขันของภาคธุรกิจ
รายรับที่มีแนวโน้มเพิ่มขึ้น	ภาษีฐานรายได้ อาทิ ภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง ภาษีมรดก ภาษีสรรพสามิต อาทิ ภาษีที่ทำลายสุขภาพ (ภาษีบาป) ภาษีสิ่งแวดล้อม ภาษีมูลค่าเพิ่ม
โครงการไทยเข้มแข็ง	เพิ่มศักยภาพการแข่งขันของประเทศ
นโยบายประชาวิวัฒน์	เสริมสร้างสวัสดิการด้านสังคมให้ผู้มีรายได้น้อยหรือผู้ด้อยโอกาส
กองทุนการออมแห่งชาติ	แผนรับมือการเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ
การแปรรูปรัฐวิสาหกิจ	เพิ่มประสิทธิภาพการดำเนินงานของหน่วยงานภาครัฐ

จากเหตุผลข้างต้น จึงเป็นที่มาของแนวคิดในการริเริ่มแผนปฏิรูประบบโครงสร้างภาษีของกระทรวงการ คลัง ซึ่งในเบื้องต้น ยังไม่มีข้อสรุปที่ชัดเจนว่าแนวทางการดำเนินการจะเป็นเช่นไร เนื่องจากอยู่ระหว่างการวางแผนและประเมินผลกระทบในด้านต่างๆ ของ 3 กรมภาษีหลัก คือ กรมสรรพากร กรมสรรพสามิต และกรมศุลกากร ก่อนที่จะมีการนำเสนอให้กระทรวงการคลังและคณะรัฐมนตรีพิจารณาต่อไป

แม้จะยังขาดข้อสรุปที่ชัดเจน แต่จากเอกสารรายงานการประชุมผู้บริหารของกระทรวงการคลัง ณ วันที่ 20 พฤศจิกายน 2553 คงสรุปแนวทางโดยสังเขปในประเด็นที่เกี่ยวกับระบบภาษีหลักๆ ว่าทางการมีแผนจะดำเนินการ ดังนี้

การปรับโครงสร้างและอัตราภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา นิติบุคคล และภาษีมูลค่าเพิ่ม เพื่อยกระดับรายได้ สร้างโอกาสและการเข้าถึงโอกาส และเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขัน

การเพิ่มภาษีในสินค้าที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม อาทิ ภาษีสุรา และภาษียาสูบ รวมทั้งการหาแหล่งรายได้ใหม่จากการจัดเก็บภาษีสิ่งแวดล้อม (ยางรถยนต์ น้ำมันหล่อลื่น ยาฆ่าแมลง และโทรศัพท์มือถือ) ภาษีโทรคมนาคม และภาษีสลากกินแบ่งรัฐบาล ขณะเดียวกันก็ยกเลิกภาษีในสินค้าที่ไม่มีความคุ้มค่าต่อการจัดเก็บ อาทิ ภาษีเครื่องปรับอากาศในรถยนต์ ภาษีพรม และภาษีแก้วเลดคริสตัล

การเพิ่มประสิทธิภาพการจัดเก็บภาษี ซึ่งรวมถึงการเชื่อมโยงระบบเทคโนโลยี (IT) ของทั้ง 3 กรมภาษี

อย่างไรก็ดี ประเด็นที่หลายฝ่ายให้ความสนใจ ก็คือ การปรับโครงสร้างและอัตราภาษีเงินได้และภาษีมูลค่าเพิ่ม เนื่องจากน่าจะมีผลกระทบต่อภาคธุรกิจและครัวเรือนในวงกว้าง จึงขอสรุปลักษณะและการวิเคราะห์ผลของการปรับเปลี่ยนภาษีดังกล่าว ดังนี้

ลักษณะของแต่ละประเภทภาษี

ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา (Personal Income Tax: PIT) เป็นภาษีฐานรายได้ที่จัดเก็บอัตราภาษีแบบก้าวหน้า หรืออัตราภาษีเพิ่มขึ้นตามรายได้ที่สูงขึ้น อย่างไรก็ดี เพื่อช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจ บรรเทาภาระภาษี และพัฒนาตลาดทุน ทางการได้มีการออกกฎหมายกำหนดให้สามารถหักค่าลดหย่อนได้มากขึ้น ไม่ว่าจะเป็น การยกเว้นภาษีสำหรับผู้มีเงินได้ 150,000 บาทแรก การลดหย่อนส่วนตัว-คู่สมรส-บุตร ค่าลดหย่อนเงินบริจาค-ท่องเที่ยว ค่าลดหย่อนกองทุนสำรองเลี้ยงชีพ ประกันสังคม และดอกเบี้ยกู้บ้าน ตลอดจนค่าลดหย่อนสำหรับการลงทุนในกองทุนรวมหุ้นระยะยาว (LTF) กองทุนเพื่อการเลี้ยงชีพ (RMF) ประกันชีวิต และเงินซื้อบ้านใหม่ โดยเมื่อได้ยอดเงินได้สุทธิแล้ว นำไปคำนวณภาษีตามอัตราภาษี ดังนี้

เงินได้สุทธิ	ช่วงเงินได้สุทธิ แต่ละขั้น	อัตราภาษี ร้อยละ	ภาษีแต่ละขั้น เงินได้สุทธิ	ภาษีสะสม สูงสุดของขั้น
1 – 150,000	150,000	ยกเว้น	-	-
150,001 – 500,000	350,000	10	35,000	35,000
500,001 – 1,000,000	500,000	20	100,000	135,000
1,000,001 – 4,000,000	3,000,000	30	900,000	1,035,000
4,000,001 บาทขึ้นไป		37

หมายเหตุ: การยกเว้นภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา เงินได้สุทธิเฉพาะส่วนไม่เกิน 150,000 บาท มีผลใช้บังคับสำหรับเงินได้สุทธิที่เกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2551 เป็นต้นไป (พระราชกฤษฎีกา (ฉบับที่ 470) พ.ศ. 2551) โดยเงินได้สุทธิ คำนวณจากเงินได้พึงประเมินหักค่าใช้จ่ายและค่าลดหย่อน
ที่มา: กรมสรรพากรภาษีเงินได้นิติบุคคล (Corporate Income Tax: CIT) เป็นภาษีฐานรายได้ที่โดยทั่วไปจัดเก็บจากกำไรสุทธิของผู้ประกอบการในอัตรา ภาษีร้อยละ 30 แต่ก็มีการลดหย่อนอัตราภาษีเป็นร้อยละ 20-25 สำหรับบริษัทที่เข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ (SET) และตลาด MAI รวมทั้งมีการยกเว้นภาษีบางส่วนให้บริษัทที่ได้รับสิทธิประโยชน์ทางภาษีจาก สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการลงทุน (BOI) เป็นระยะเวลาตั้งแต่ 3-8 ปี ตามเงื่อนไขและพื้นที่โครงการลงทุนของบริษัทเหล่านั้นเป็นหลัก

ภาษีมูลค่าเพิ่ม (Value-added Tax: VAT) เป็นภาษีฐานการใช้จ่ายที่จัดเก็บในอัตราเดียว โดยเริ่มใช้เมื่อปี พ.ศ. 2535 และมีเพดานอัตราภาษีตามกฎหมายกำหนดไว้ที่ร้อยละ 10 แต่เนื่องจากประเทศไทยประสบปัญหาทางเศรษฐกิจ ทางการจึงมีการลดอัตราภาษีมูลค่าเพิ่มเหลือร้อยละ 7 เรื่อยมาตั้งแต่ 1 เมษายน 2542 จนถึงปัจจุบันที่การลดอัตราภาษีจะมีกำหนดสิ้นสุดในวันที่ 30 กันยายน 2555

เปรียบเทียบอัตราภาษี PIT CIT และ VAT ของไทยกับประเทศเพื่อนบ้าน

ประเทศ	PIT	CIT	VAT
ไทย	0-37%	30%	7%
สิงคโปร์	3.5-20%	17%	7%
เวียดนาม	5-35%	25%	10%
อินโดนีเซีย	5-30%	28%	10%
ฟิลิปปินส์	5-32%	30%	12%
จีน	5-45%	25%	17%

ที่มา: http://www.worldwide-tax.com

ทั้งนี้ หากเปรียบเทียบกับประเทศเพื่อนบ้านส่วนใหญ่แล้ว พบว่า ณ ปัจจุบัน ประเทศไทยจัดเก็บภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาและภาษีเงินได้นิติบุคคลในอัตราที่ สูงกว่า แต่อัตราภาษีมูลค่าเพิ่มของไทย ถือว่าต่ำกว่าพอสมควร

วิเคราะห์การปรับภาษี ระหว่าง 3 ทางเลือก
1) ปรับขึ้น VAT แต่ลด CIT/PIT
2) คง VAT ลด CIT/PIT และลดการให้สิทธิประโยชน์ทางภาษี BOI
3) ยกเลิกการให้สิทธิประโยชน์ทางภาษี BOI แต่ไม่ขึ้น VAT

จากสถิติรายได้รัฐบาลล่าสุดในปี 2553 พบว่า ในบรรดาภาษี 3 รายการ คือ VAT CIT และ PIT การจัดเก็บรายได้ของ CIT ครองสัดส่วนสูงสุดที่ประมาณร้อยละ 36 จากรายได้ทั้งหมดของกรมสรรพากร ตามมาด้วย VAT (สุทธิหลังการคืนภาษี) มีสัดส่วนประมาณร้อยละ 26 และ PIT มีสัดส่วนราวร้อยละ 17 ในขณะที่ จากผลการศึกษาของทางการ การปรับขึ้นอัตราภาษี VAT ร้อยละ 1 อาจจะทำให้รายได้ของรัฐบาลเพิ่มขึ้นประมาณ 40,000 ล้านบาท¹ ซึ่งเป็นนัยว่า ผู้บริโภคจะมีค่าใช้จ่ายจากการปรับเพิ่มอัตราภาษีดังกล่าวเพิ่มขึ้นในจำนวน เดียวกัน ส่วนข้อเสนอการปรับลด CIT/PIT น่าจะเป็นผลดีในการช่วยลดค่าใช้จ่ายภาษีให้กับผู้ประกอบการและผู้บริโภค สำหรับสิทธิประโยชน์ทางภาษี BOI นั้น ในเบื้องต้น การลดหรือการยกเลิกสิทธิประโยชน์ คงจะมีผลให้ผู้ประกอบการในหมวดอุตสาหกรรมที่ได้รับการส่งเสริม มีค่าใช้จ่ายด้านภาษีเพิ่มขึ้น แต่ขนาดผลกระทบคงจะขึ้นอยู่กับเงื่อนไขและรายละเอียดสิทธิประโยชน์ที่ได้รับ ในแต่ละรายธุรกิจเป็นสำคัญ

ทั้งนี้ ศูนย์วิจัยกสิกรไทย มองว่า ทางเลือกที่น่าจะเป็นไปได้ ก็คือ การคง VAT ไว้ที่อัตราร้อยละ 7 ต่อไปจนถึงเดือนกันยายน 2555 เป็นอย่างน้อย และหลังจากนั้น การพิจารณาปรับเพิ่มอัตราภาษี คงจะขึ้นอยู่กับสภาพเศรษฐกิจ โดยเฉพาะในด้านการใช้จ่ายของผู้บริโภค ว่ามีความแข็งแกร่งเพียงพอที่จะรับมือกับการปรับเพิ่มอัตราภาษีมากน้อยเพียง ใด แต่คงต้องยอมรับว่าประเด็นนี้ค่อนข้างมีความอ่อนไหวต่อคะแนนนิยมของทุก รัฐบาลพอสมควร จึงทำให้การผลักดันให้เกิดขึ้นจริง อาจทำได้ไม่ง่ายนัก

สำหรับภาษี PIT นั้น คาดว่า ในระยะแรกๆ ของการปฏิรูป แนวทางน่าจะออกมาในลักษณะของการเน้นขยายฐานภาษี รวมถึงการปรับเปลี่ยนเกณฑ์เกี่ยวกับค่าลดหย่อนในบางรายการ โดยอาจพิจารณาจำกัดการให้ค่าลดหย่อนในรายการที่สร้างความเหลื่อมล้ำทางสังคม มากขึ้น และเน้นเพิ่มการให้ค่าลดหย่อนในรายการที่เกี่ยวพันกับค่าครองชีพพื้นฐานหรือ เชื่อมโยงกับยุทธศาสตร์การแก้ปัญหาโครงการประชากรในอนาคต ขณะที่การปรับลดอัตราภาษีลง น่าจะเป็นแนวทางอันดับท้ายสุดที่จะเกิดขึ้น

ขณะที่ มองว่าการปรับลดอัตราภาษี CIT มีโอกาสเกิดขึ้น แม้จะไม่เร็วและน่าจะเป็นไปในลักษณะที่ทยอยลดอัตรา เพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของภาคธุรกิจเอกชน ควบคู่กับการขยายฐานภาษี ซึ่งเน้นการปรับเปลี่ยนระบบการบันทึกบัญชีของผู้ประกอบการให้มีความเป็น มาตรฐานและตรวจสอบได้มากขึ้น สำหรับการให้สิทธิประโยชน์ทางภาษี BOI นั้น แนวทางน่าจะเกิดขึ้นในลักษณะของการปรับเกณฑ์เงื่อนไขให้ตรงกับกลุ่มเป้าหมาย หรือสอดคล้องกับยุทธศาสตร์ของประเทศเป็นหลัก และคงจะไม่ถึงกับยกเลิกการให้สิทธิประโยชน์ไปทั้งหมด เพราะต้องยอมรับว่าการให้สิทธิประโยชน์ ก็มีความสำคัญในแง่ของการพัฒนาภาคอุตสาหกรรม โดยเฉพาะในประเด็นการดึงดูดเม็ดเงินลงทุนจากต่างประเทศ (นอกเหนือไปจากโครงสร้างพื้นฐานทางเศรษฐกิจ และโอกาสสร้างผลตอบแทน) ให้เข้ามาลงทุนในอุตสาหกรรมที่ทางการต้องการจะส่งเสริม

โดยสรุป หากแผนการดำเนินงานของทางการเป็นไปตามแนวทางข้างต้น ท้ายที่สุดแล้ว ผู้ประกอบการ โดยเฉพาะเอสเอ็มอี ที่ชำระภาษี PIT อาจจะไม่ได้รับประโยชน์มากนักจนกว่าจะมีการปรับลดอัตราภาษีลง ในขณะที่ ผู้ประกอบการที่ชำระภาษี CIT น่าที่จะมีแนวโน้มเสียค่าใช้จ่ายภาษีด้วยอัตราที่ลดลง แม้อาจจะไม่ได้เกิดขึ้นเร็วนักก็ตาม

¹อ้าง อิง จากบทความจากงานสัมมนาวิชาการประจำปี 2553 ของธนาคารแห่งประเทศไทย เรื่อง ความท้าทายของนโยบายการคลัง: สู่ความยั่งยืนและการขยายตัวทางเศรษฐกิจระยะยาว

แหล่งที่มาข้อมูล
- สำนักงานเศรษฐกิจการคลัง
- กรมสรรพากร
- บทความจากงานสัมมนาวิชาการประจำปี 2553 ของธนาคารแห่งประเทศไทย เรื่อง ความท้าทายของนโยบายการคลัง: สู่ความยั่งยืนและการขยายตัวทางเศรษฐกิจระยะยาว โดย สุรจิต ลักษณะสุต พิสิทธิ์ พัวพันธ์ จารุพรรณ วานิชธนันกูล คธาฤทธิ์ สิทธิกูล อุทุมพร จิตสุทธิภากร และจงกล คำไล้
- http://www.worldwide-tax.com

http://ttmemedia.wordpress.com/2011/01/31/วิเคราะห์ผลได้-ผลเสียจ/

------------------------------------------

Tax Rates Around the World
(Note: Only the underlined countries are currently ready)

Country	Income Tax		VAT
Country	Corporate	Individual	VAT

Argentina	35%	9-35%	21%
Australia	30%	17-45%	10%GST
Austria	25%	21%-50%	20%
Barbados	25%	20/35%	17.5%
Belarus	26.28%	12%	20%
Belgium	33.99%	25-50%	21%
Brazil	34%	7.5-27.5%	17-25%
Bulgaria	10%	10%	20%
BVI	-	-	-
Canada	16.5%(federal)	15-29%(Federal)	5%(gst)
China	25%	5-45%	17%
Croatia	20%	15-45%	23%
Cyprus	10%	20-30%	15%
Czech Rep.	19%	15%	20%
Denmark	25%	38-59%	25%
Egypt	20%	10-20%	10%gst
Estonia	21%	20%	20%
Finland	26%	6.5-30%	23%
France	33.33%	5.5-40%	19.6%
Germany	30-33%(effective)	14-45%	19%
Gibraltar	10%	0-40%	-
Greece	24%	0-45%	23%
Hong kong	16.5%	2-17%	-
Hungary	10/19%	17% and 32%	25%
India	30-40%	10-30%	12.5%
Indonesia	28%	5-30%	10%
Ireland	12.5%	20-41%	21%
Israel	24%	10-45%	16%
Italy	31.4%	23%-43%	20%
Japan	30%	5-50%	5%(consump)
Latvia	15%	23%	22%
Libya	20%	15%	-
Lithuania	15%	15%/20%	21%
Luxemburg	21%	0-38%	15%
Malta	35%	15-35%	18%
Mexico	30%	0-28%	16%
Monaco	33.33%	0%	19.6%
Morocco	35%	0-41.5%	20%
Montenegro	9%	9%	17%
Netherlands	20-25%	0-52%	19%
New Zealand	30%	0-39%	15%gst
Norway	28%	28-49%	25%
Pakistan	35%	0-25%	15%
Panama	27.5%	15-25%	7%
Philippines	30%	5-32%	12%
Poland	19%	18%/32%	23%
Portugal	12.5/25%	0-42%	23%
Romania	16%	16%	24%
Russia	20%	13%	18%
Saudi Arabia	20%	20%	--
Serbia	10%	10-20%	18%
Singapore	17%	3.5%-20%	7% (gst)
Slovakia	19%	19%	20%
Slovenia	20%	16%-41%	20%
South Africa	28%	0-40%	14%
Spain	30%	24-45%	18%
Sweden	26.3%	0-57%	25%
Switzerland	12.5-24%	0-11.5% (federal)	8%
Thailand	30%	5-37%	7%
Tunisia	30%	15-35%	18%
Turkey	20%	15-35%	18%
U.K.	28%	0-50%	20%
Ukraine	23%	15/17%	20%
U.S.A.	15-35%	15-35%	-
Vietnam	25%	5-35%	10%
Zambia	35%	0-35%	16%

(Last partial update, August 23, 2011 )

1. In countries in which VAT is charged at a number of different rates, the rate in the Table is the highest rate.
2. The rates in the Table do not include Local tax, if it exists.

http://www.worldwide-tax.com/#partthree

------------------------------------------

ภาษีมูลค่าเพิ่ม

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ภาษีมูลค่าเพิ่ม (อังกฤษ: Value Added Tax หรือ VAT) หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า แวต เป็นภาษีทางอ้อมประเภทหนึ่งที่เรียกเก็บจากบุคคลที่ซื้อสินค้าหรือรับบริการ โดยจัดเก็บเฉพาะจากมูลค่าส่วนที่เพิ่มขึ้นในแต่ละขั้นตอนของการผลิต การจำหน่ายหรือการให้บริการ ตัวอย่างเช่น สมมติว่าอัตราภาษีมูลค่าเพิ่มเป็นร้อยละ 10 ซื้อวัตถุดิบ วัสดุอุปกรณ์มา 100 บาท และมีภาษีซื้อ 10 บาท เมื่อผลิตเป็นสินค้าขายในราคา 150 บาท ตอนขายไปจะต้องคิดภาษีขาย 15 บาท ดังนี้ ก็จะเสียภาษีมูลค่าเพิ่มเฉพาะผลต่างจำนวน 15-10 = 5 บาท เท่านั้น ถ้าการซื้อ และขายเกิดขึ้นภายในรอบการจ่ายภาษีเดียวกัน.

เนื้อหา

[ซ่อน]

[แก้] ประวัติ

เนื้อหาของบทความนี้หรือส่วนนี้ไม่ได้นำเสนอมุมมองที่เป็นสากล เพราะกล่าวถึงเฉพาะพื้นที่ใดพื้นที่หนึ่งเป็นพิเศษเท่านั้น (เช่นเฉพาะประเทศไทย) คุณสามารถพัฒนาบทความได้ โดยเพิ่มมุมมองสากลให้มากขึ้น หรือแยกประเด็นย่อยไปสร้างเป็นบทความใหม่

ในวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2535 ประเทศไทยได้เริ่มมีการจัดเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มเป็นครั้งแรก

การนำภาษีมูลค่าเพิ่มมาใช้เป็นผลมาจากเหตุผลในทางเศรษฐกิจ กล่าวคือ จากการที่เศรษฐกิจของประเทศไทยขยายตัวอย่างรวดเร็ว ฐานะทางเศรษฐกิจการเงินการคลังของประเทศมั่นคงขึ้นมาก ในขณะที่มีการกล่าวถึงความไม่เหมาะสมของโครงสร้างภาษีการค้าต่อเศรษฐกิจของ ประเทศ อันได้แก่ความซ้ำซ้อนของระบบภาษีการค้าที่เป็นอยู่ และความหลากหลายของโครงสร้างอัตราภาษีนอกจากความบกพร่องของระบบภาษีการค้า ซึ่งไม่เอื้ออำนวยต่อการพัฒนาเศรษฐกิจในอนาคตแล้ว ความต้องการเปลี่ยนแปลงระบบภาษีของทางการ ยังสืบเนื่องมาจากเหตุผลทางด้านภาษีอากรอีกด้วย กล่าวคือ ความสามารถในการหารายได้ของรัฐผ่านเครื่องมือทางภาษีการค้าและภาษีศุลกากร ได้ลดน้อยลงเป็นลำดับ

ด้วยเหตุผลดังกล่าว กระทรวงการคลัง จึงได้เสนอพิจารณายกเลิกภาษีการค้า และนำภาษีมูลค่าเพิ่มมาใช้แทน โดยภาษีมูลค่าเพิ่มดังกล่าวจะมีอัตราเดียวที่ใช้กับสินค้าและบริการทุกชนิด สำหรับสินค้าใดที่มีเหตุผลทางเศรษฐกิจที่จะเก็บสูงกว่าอัตราภาษีมูลค่าเพิ่ม ให้เก็บภาษีสรรพสามิตเพิ่มเติมจากภาษีมูลค่าเพิ่ม

การนำภาษีมูลค่าเพิ่มมาใช้นี้ นับเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญต่อระบบภาษีอากรของประเทศไทยเป็นการปฏิรูป ภาษีการค้าครั้งใหญ่ ทำให้ระบบภาษีอากรของประเทศมีความสอดคล้องกับสภาพเศรษฐกิจในปัจจุบัน และเอื้ออำนวยต่อการลงทุนการส่งออก และการขยายตัวอย่างรวดเร็วของเศรษฐกิจ เนื่องจากภาษีมูลค่าเพิ่มไม่มีความซ้ำซ้อนของภาระภาษีดังเช่นภาษีการค้า นอกจากนี้ภาษีมูลค่าเพิ่มทำให้เกิดความเป็นธรรมและความสะดวกต่อการปฏิบัติ ตามของผู้เสียภาษีอีกด้วย

[แก้] อัตราภาษีมูลค่าเพิ่มในประเทศต่างๆ

[แก้] ประเทศนอกสหภาพยุโรป

ประเทศ	อัตรา
ประเทศ	มาตรฐาน	Reduced
อาร์เจนตินา	21%	10.5% หรือ 0%
ออสเตรเลีย	10%
บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา	17%
บัลแกเรีย^[1]	20%	9%
แคนาดา	7% หรือ 15%	4.5%
ชิลี	19%
จีน	17%	6% หรือ 3%
โครเอเชีย	22%	0%
สาธารณรัฐโดมินิกัน	6%	12% หรือ 0%
เอกวาดอร์	11%
ไอซ์แลนด์	24.5%	14%
อินเดีย	12.5%	4%, 1%, หรือ 0%
อิสราเอล	16.5%
ญี่ปุ่น	5%
มาเลเซีย	5%
เม็กซิโก	15%	0%
นิวซีแลนด์	12.5%
นอร์เวย์	25%	14% หรือ 8%^[1]
ฟิลิปปินส์	10%
โรมาเนีย^[1]	24%	9%
รัสเซีย	18%	10% หรือ 0%
เซอร์เบีย	18%	8% หรือ 0%
สิงคโปร์	5%
แอฟริกาใต้	14%	7% หรือ 4%
เกาหลีใต้	10%
ศรีลังกา	15%
สวิตเซอร์แลนด์^[1]	8%	3.8% หรือ 2.5%
ไทย	10%	7%
ตุรกี	18%	8% หรือ 1%
ยูเครน	20%	0%
เวเนซุเอลา	16%	8%

[แก้] ประเทศในสหภาพยุโรป

ประเทศ	อัตรา
ประเทศ	มาตรฐาน	Reduced
ออสเตรีย	20%	12% หรือ 10%
เบลเยียม	21%	12% หรือ 6%
ไซปรัส	15%	5%
สาธารณรัฐเช็ก^[1]	20%	10%
เดนมาร์ก	25%
เอสโตเนีย^[1]	20%	9%
ฟินแลนด์^[1]	23%	13% หรือ 9%
ฝรั่งเศส	19.6%	5.5% หรือ 2.1%
เยอรมนี	19%	7%
กรีซ^[1]	23%	13% หรือ 6.5%
ฮังการี^[1]	20%	18% หรือ 5%
ไอร์แลนด์	21%	13.5% หรือ 4.8%
อิตาลี	20%	10%, 6%, หรือ 4%
ลัตเวีย^[1]	22%	12% หรือ 0%
ลิทัวเนีย^[1]	21%	9% หรือ 5%
ลักเซมเบิร์ก	15%	12%, 9%, 6%, หรือ 3%
มอลตา	18%	5%
เนเธอร์แลนด์	19%	6%
โปรตุเกส^[1]	23%	13% หรือ 6%
โปแลนด์^[1]	23%	8% หรือ 5%
สโลวาเกีย^[1]	20%	10%
สโลวีเนีย	20%	8.5%
สเปน^[1]	18%	8% หรือ 4%
สวีเดน	25%	12% หรือ 6%
สหราชอาณาจักร^[1]	20%	5%